Dagboek

Aankomst in Gareth.

Na de reis vanuit Arie komen wij aan in Gareth, de stad was immens groot, groter dan ik in mijn leven heb gezien. Mijn vrienden waren blijkbaar minder onder de indruk, voor hen was het de normaalste zaak van de wereld! We werden door de Prinses de stad ingeleid, rechtstreeks naar het Keizerlijk Paleis, waar de Rijksregent ons op zou
moeten wachten, maar Dextrot had blijkbaar andere plannen, hij sloeg ons de boeien in voor verraad. Hoe het allemaal in zijn werk ging weet ik ook niet precies, maar van het ene moment op het andere werden we naar de cellen begeleid door mannen met kruisbogen, terwijl Dextrot ons beschreef wat een kruisboogpijl nu net deed met een lichaam, alsof ik dat niet wist! Ik die aan de grenzen met de Zwarte Landen oorlogsslachtoffers heb verzorgd! En mijn eigen potje oorlog heb gevoerd!

Na een nachtje in de cellen te hebben geslapen werden we naar ons proces begeleid, wederom door Dextrot, die ons vertelde dat we niet op een eerlijk proces mochten rekenen, en ons vroeg geen oproer te veroorzaken. Toen we bij een stel grote deuren kwamen werden we naar binnen gestuurd met de orders op de grond te gaan liggen. Ik had nog enkele truucjes achter de hand, maar vond het beter om te gaan liggen op de de rode tapijten op de vloer, zeker omdat ik, net als de geweide, blijkbaar zou worden berecht door een simpele rechter, en niet door een Gildelid, of in Dawns geval, een Praiospriester. Nu ik er zo over nadenk hadden ze noch mij, noch Kareja niet eens ijzeren boeien en een masker aangedaan, wat toch wel de normale procedure is bij magisch begaafde gevangenen. En voor Kareja was er ook al geen Praios-priester voorzien, hoewel die met veel genoegen een heks onder handen zouden nemen. Het bleek allemaal een grap te zijn van Dextrot, in plaats van voor een rechtbank te worden geplaatst werden we allemaal gehuldigd door de hooggeplaatsten van de orde waar we toe behoorden, Thenaka werd geridderd, net als Wolfhart, ik en Dawn kregen een hogere rang in onze Orden, en Kareja kreeg ook een cadeautje. Nadien werden we door de Rijksregente voor een informaal diner uitgenodigt, en werd een herberg voor ons voorzien.

Ik had nog enkele zaken te regelen, waaronder een niet volstrekt legaal bezoekje aan een lederbewerker, zodat ik iets meer bescherming zou hebben tegen wapens dan enkel mijn reisgewaad. Een legaler bezoekje aan een kleermaker, en daarna ging ik op zoek naar de inschrijvingsplaats voor het toernooi, de Zwaard en Stafacademie was de plaats waar ik alle informatie zou kunnen vinden, inclusief inschrijvingsformulieren. Daar bleek bij aankomst ook de Magiërsconventie aan de gang, ik werd meteen doorgestuurd naar de vergadering voor leerkrachten, waar ik geheel onverwachts, zij het niet onlogisch, tot leerkracht voor Elementale magie te zijn benoemd. In ruil voor mijn diensten kreeg ik 20 dukaten per les betaald, en kreeg ik beter onderdak dan wat me in de herberg werd aangeboden. Ik had me nooit als leerkracht zien werken, maar ik moet mezelf eerlijk bekennen, het lijkt me wel wat. Als ik ouder ben zou ik wel les willen geven aan een kleine groep, ze tonen hoe ze met Elementale magie moeten werken, en het als wapen gebruiken, de leerlingen omvormen tot wapens, en hen voorbereiden voor de strijd tegen alles wat Demonisch is... Hoewel,... nu ik het hier zo neerpen in mijn dagboek, misschien is dat wel te hoog gegrepen, en moet ik het houden bij een enkele leerling... Wel, ik heb nog tijd genoeg om me voor te bereiden, ik heb het gevoel dat we hier nog een tijdje blijven, misschien kan ik me dan bedenken wat er allemaal gedaan moet worden, en wie weet zelfs een stukje van de stad bekijken. Maar eerst eens goed slapen, en dan me klaarmaken voor het diner bij de Rijksregente.

Diner bij de Rijksregente

De aanloop verliep goed, mijn gewaad was prachtig, en het bad en de kapper in de Academie waren prachtig! Er begonnen al stoppels op mij hoofd te komen. Vandaag liep ik zelfs een man tegen het lijf die zo goed als geen kleren aanhad, enkel een doekje rond zijn middel. Blijkbaar probeerde hij de Norbardse haarstijl te paroderen: zijn hoofd was helemaal kaalgeschoren, behalve één strook in het midden... Dat is toch ongehoord! Maar kom, ik zit hier weer over futiliteiten te praten, het diner zelf kon niet beter verlopen, tot ik vernam dat mijn gesprekspartner, de tweelingszus van de Kroonprinses, ook zou deelnemen aan het Magiërstoernooi. Ik schrok even, vooral omdat ik wist dat haar leermeester een man was die gekend was om zijn Beheersingen, niet om zijn Schade... Ik neem me voor om haar zo snel mogelijk tegen de grond te krijgen, als ik te lang wacht, of een te lichte aanval inzet, zal ze me waarschijnlijk bevelen om mezelf van kant te maken, zeker omdat ze weet dat ik weet dat ze achter de moordpogingen op de Kroonprinses zat.

50 Aptjes voor Wolfjin!
Was wel een verassing om te zien dat je hier tijd voor had gevonden.

Ach, onverwachte dingetjes zijn altijd leuker dan verwachte dingetjes =D

C'est vrai. 't Is leuk geschreven ^^

Ik dacht zo, een dagboek, waarom niet in eerste persoon schrijven, dan heb je nog eventjes roleplay met jezelf =D

Tornooi

De eerste dagen waren nogal rommelig, maar eens we ons voor het tornooi hadden ingeschreven ging het snel, op het grote plein werd de aankondiging gedaan door sir Leeuwenhart, hij legde iedereen de regels uit van het tornooi voor de Beenhouwers, het intereseerde me niet echt, tot op een bepaald moment een ridder helemaal in zwarte wapenrusting binnenreed. Leeuwenhart vroeg hem met knikkende knieën wie hij was, de slappe vod, maar de Zwarte Ridder zei dat zijn naam van geen belang was, maar dat hij elk onderdeel zou winnen, en beweizen dat het keizerrijk uit slappelingen bestond.

Tijdens het tornooi waren er enkele memorabele momenten, hoewel het tornooi slechts enkele dagen duurde. Thenaka en Wolfhart blinkten uit op het tornooi, en zorgden ervoor dat de Zwarte Ridder zware klappen kreeg. Op een bepaald moment werd ik overvallen door twee rabauwen, ik wilde ze enkel doen vluchten, maar blijkbaar was ik niet hard genoeg en was ik poedelnaakt achtergelaten. Mijn ring was verdwenen, ik durfde de straat niet op, en wachtte tot 's nachts. Toen heb ik een soort van toga gestolen uit een huis, en ben naar de Gilde gewandeld, toen ik daar terug aankwam was het al morgend, en toen ik goed en wel was omgekleed waas ik te laat voor de lezing die ik moest geven. Ik kreeg mijn geld nog wel, maar te weinig, verdomde arrogante Witten! Ik kreeg hulp van Kareja om mijn ring terug te vinden, de jongens kregen als straf een maand gevangenisstraf en de Scharlaken Dans.

We gingen nog kijken naar een tornooi van Thenaka en Wolfhart, dat slecht is afgelopen. Thenaka overwon al zijn tegenstanders, behalve de Zwarte Ridder, en Wolfhart deed het ook goed, tot hij tegen Rohaja stond, de domme geit wilde perse meedoen, en die hem na een uitputtingsstrijd te snel af was. De finale ging tussen de Zwarte Ridder en Rohaja, en de Ridder heeft haar helemaal verrot geslagen, ze heeft enkele dagen haar bed niet uitgekomen. Maar ik moet wel toegeven dat die meid moed heeft.

Uiteindelijk bleven slechts twee tornooien over, de paardenrennen en de Buhurt. Omdat er een probleem was met één van de reiders, werd aan mij en Thenaka gevraagd of wij niet wilden meedoen, ik stemde toe, ook al dacht ik dat ik weinig kans had om te winnen. Maar blijkbaar waren Phex en Hesinde ons goed gezind, de eerste lengte lagen we in vierde positie, maar op een bepaald moment sloeg het noodlot (en de Zwarte Ridder) toe, de kar van de tweede werd aan gort gereden, en zowel hij als zijn beireider kwamen op de grond terecht. Eslam van Eslamsgrond reed over de twee, en stopte, zodat ik in tweede positie kwam te liggen. Thenaka leverde prima werk, en die idioot van een Zwarte Ridder verspilde tijd door ons te willen rammen, ik ontweek behenig, en toen ik op de eindstreep naar links keek, zag ik de koppen van de paarden die het span van de Zwarte Ridder voortrokken. Het hele stadion juichte mijn naam, en ik lachte me een breuk met de Zwarte Ridder die helemaal teleurgesteld was. Ik denk dat het 15 jaar geleden is dat ik de laatste keer de teugels in handen had van de paard-en-kar van mijn vader.

's avonds was het feest, waar ik trots naartoe reed met de Aves-hoeven onder mijn paard, die ik had gewonnen met de rennen.

Selindian op het kerkhof, en het feest

Toen we op weg gingen naar het feest kwam iemand ons melden dat Selindian, de broer van de prinses, verdwenen was, we begonnen te zoeken en uiteindelijk vonden we hem bij een standbeeld, ik ben al vergeten welke Halfgodin er was afgebeeld, de dochter van Boron geloof ik, maar hij stand daar in een trance, en hij sprak de woorden: "vergeten-herineringen-kwellen" Na enig voorzichtig gepraat van de Boronpriesters wilde Celindaal meegaan. Ik hoorde enkele van hen tegen elkaar iets over Noionieten zeggen.

Later op het feest was het nogal overweldigend, allemaal mensen die me kwamen feliciteren met mijn overwinning, en uiteindelijk kwam Jast Gorsam bij ons staan, spreken over de Buhurt van morgen, Franka Salva Galahan kwam er ook bij staan, en uiteindelijk werd er ruzie gemaakt over futiliteiten als stukje land,… tja, aarde is best aardig, maar lucht heeft toch zo veel meer? Ik begreep er niet veel van, maar toen de heks even later panikeerde toen de Heraut van Praios bij ons kwam staan, schrok ik ook even… Haar zielendier had gemerkt dat de magie rondom ons wegviel. Ik vroeg het de zwarte man op de man af, en hij vertelde me dat het waarschijnlijk door zijn karmaal aura kwam, wat goed mogelijk is.

Op het feestje waren er weinig verdere incidenten, en toen we uiteindelijk naar huis gingen zorgde ik voor een cadeuatje voor Thenaka en Wolfhart, ik liet de overige vier paar Aveshoeven op hun paarden slagen, zonder dat ze het wisten, waarna ik naar het gilde reed en in mijn bed kroop.

Buhurt, riolering, feest

De Buhurt was een vreemd spectakel, zeker omdat Dawn meedeed, en verdomme samen met Thenaka nog won ook, ik heb er niet zo veel van kunnen zien, maar ik weet wel dat hoewel het de bedoeling was om pluimen te raken, er veel, héél veel mensen geheeld moesten worden. Ik heb zowat heel mijn astrale macht er door gejaagd, hoewel ik gelukkig nog wel enkele astrale potjes heb kunnen gebruiken om te regenereren.

Thenaka was bij de tent van de Zwarte Ridder een kijkje gaan nemen, en was op de terugweg aangesproken door een blonde vrouw. Die hem zei dat we naar een bordeel moesten komen. Toen we daar kwamen werden we aangesproken door de Naamloze-geweide die ons had gedwongen hem te helpen. Hij vertelde ons over Ondoden die in de riolering van Gareth rondsluipen, wij gingen akkoord om de rioleringen te zuiveren, niet omdat we hem wilden helpen, maar Ondoden in de Garetische riolering kunnen enkel voor problemen zorgen, het feit dat hij alles in het bordeel had overgoten met een brandbare vloeistof die nafta heet hielp ons te overtuigen van het feit dat we hem niet van kant konden maken.

Onze escapade in de riolering zorgde ervoor dat we enkele ondoden tegenkwamen, en doodden, maar uiteindelijk werd het te laat om verder te zoeken naar de oorzaak, en moesten we naar het banket en de prijsuitreiking.

Toen ik en Kareja de Gouden Burcht passeerden kwamen we daar de Heraut van Praios tegen, toen die ons iets wilde vertellen kreeg hij stuiptrekkingen en sloeg hij zijn paard af, zowel ik als Kareja probeerden hem te helen, maar dat had geen baat, daarop pakte ik de man op en liep ermee richting de tempel, toen hij dat rochelend aan me vroeg. Enkele ridders maakten ruim baan voor me, en uiteindelijk sprong ik met hem de Burcht binnen. Daar namen de Praiosgeweiden het van ons over, en legden hem op een bed. Ze vroegen ons om te vertrekken, en bedankten ons, en net toen we door wilden gaan, stond hij recht en begon een onsamenhangend verhaal:
Kracht, te weinig
Moet het begrijpen
Vederen van goud
Mijn lichaam ik boet
Vervloekt zij de verdorvenen in de wolken
Keranvor, de zwarte sikkel
Alveran, neem mij op, heb genade
Veel kon ik van het verhaal niet maken (mijn gedachten staan erachter tussen haakjes) maar toen stonden we versteld: hij ging tegen de grond, en over zijn lichaam begon een gouden gloed te verschijnen, zijn voeten loste op in het niets, de gouden flonkeringen stegen op, en verdwenen richting het Zuiden. Hierna werden we bijna buitengesmeten, omdat enkel geweiden de Gouden Burcht mogen betreden, net toen Dawn en Thenaka passeerden. Terwijl we het verhaal vertelden gingen we richting banket.

Daar werden we met veel roem aangekondigt, en we hadden wel wat plezier, tot op een bepaald moment de Zwarte Ridder binnen kwam wandelen. Hij widle Rohaja en Emer spreken, en toen Rohaja zei dat dat kon met ontbloot gezicht, deed de zak het nog ook, iedereen schrok, want blijkbaar was de man de vorige Hoofdmaarschalk van het Keizerlijke leger. Hij kwam met een boodschap van de heptarch Galotta:

Uwe 1000 jaar zij voorbij, ik, Galotta, vorder jullie allen voor de onderwerping van de troon en de uitlevering van Rohaja. Ik verwacht jullie antwoordt bij volle maan, als jullie je niet onderwerpen zal ik Gareth in naam van Blacharaz met de grond gelijk maken, en er een nieuwe stad opzetten, wat de derde grote stad in het grote rijk zal zijn, zo spreekt de keizer van Galjorhat.

Thenaka en ik vielen hem nadien aan, Emer verbood ons verder te gaan, maar toen de Hoofdmaarschalk zijn wapen hief en "Gareth" riep, dacht Thenaka dat hij verder mocht gaan, voor die fout zou hij morgen ter dood worden gebracht, nadat die idioot was weggeleid vroeg ik Nemrod of hij iets kon doen, hij zei me dat hij me vooral niet kon vertellen dat er geen wachters zouden zijn tussen 2 en 3 uur scnachts. Ik begon regelingen te treffen voor zijn Prison Break.

Olmenkabinet

Kareja, Dawn en ik werden dor Dextrot meegevraagd, hij blinddoekte ons en we kwamen in een kamer terecht met in het midden een Zwart Oog, het oog van Jevlev, de Koningsmaker, die samen met twee (onbekende anderen) de macht over het Oog én de keuze van de nieuwe keizer beschikten, mocht de oude familie helemaal worden uitgeroeid. De kamer bestond helemaal uit rood olmenhout, en ik wist meteen dat we in het Olmenkabinet waren aanbeland, de mensen aanwezig waren de hoogste raadgevers van de Keizerin, en bij mijn weten was dat Kabinet ergens in Punin,...

Buiten wij drieën en Dextrot waren daar ook Emer en Jeglev, dan was er nog Melowin, en een drietal dat Xordai, Breedzwaard en Gulmond werd genoemd. Hoewel ik vermoed dat de laatste drie schuilnamen gebruikten (ik weet niet wat een Xordai is, maar Gulmond is een kruid). We bespraken wat we moesten doen, en wat de Heraut van Praios had gezegd, we kwamen overeen dat we eerst de riolering zouden kuisen, samen met 6 Golgari-ridders, en nadien naar de Zwarte Sikkel zouden trekken, op zoek naar Keranvor. Dawn wilde per se nog een deel van de straf van Thenaka op zich nemen, en die koe, Tsa zegene haar naïviteit, zorgde er voor dat Thenaka verbannen zou worden, en dat ze samen de Scharlaken Dans mochten dansen (maw op een hete steen mochten gaan staan). Mijn bevreidingsplannetje is hierdoor volledig van de baan. Net voor e vertrokken gaf Dextrot ons allen nog een papier waarop staat dat we KGIA-agenten zijn, dat zal wel enkele deuren opendoen. Nu is het voor mij tijd om te gaan slapen, morgen staat ons de zuivering van Garet op het programma, en nadien de lange toch naar de Trollenpas.

Ziezo, dat was voor de drie vorige sessies, ik geef toe, het is niet echt veel, maar buiten het tornooi is er ook niet veel voorgevallen (behalve vorige sessie natuurlijk)

Die koe? Kom kom, Dawn is nog steeds niet helderziend hoor. Tegen haar heeft niemand verteld dat er geen wachters zouden zijn. Ze wou enkel helpen hoor

leuk geschreven wel ^^

50 avontuurpuntjes voor Dimitli!