Achtergrond van Ayla saba Sahil ez-Zitaqui

Geboorte
De laatste dagen van de lente, en tevens de laatste van het jaar, gaan langzaam voorbij, Idra loopt snel een steegje door, en houd de andere stegen goed in het oog. Ze heeft zich helemaal opgetut, haar amandelvormige ogen blauw onlijnd, haar lange gouden haren opgestoken onder haar sjaal. De kleren die ze draagt zijn peperduur, en ze doet ze normaal enkel aan voor de heksennacht. Maar deze nacht is speciaal, deze nacht zal ze Sahil zo ver krijgen om zijn zaad in haar te planten. De donkere muren steken af tegen de felle kleuren van haar zijden kleren. Ze ziet de deur waar ze al de hele winter en lente heeft heengelopen, en twijfelt. Vandaag was haar laatste kans, als het haar vandaag niet zou lukken, lukte het haar nooit. Sahil loopt naar de deur, Indra vermant zich en stapt op het licht achter de deur af, en ziet de schaapachtige grijns van Sahil, een getrouwde man die in het donker met een mooie vrouw afspreekt. Ze voelt nog even aan de hanger rond haar nek, een prachtig cadeau dat ze van Sahil had gekregen. Dit zou haar geslacht moeten beschermen, want voor haar was het te laat.

Het sneeuwt in Baburin, de steegjes zijn verlaten op enkele lichtschuwen na. Uit de herbergen hoor je gelach stromen, maar het klinkt geforceerd, de winter is strenger dan anders, zo'n pak sneeuw licht er in de stad bijna nooit. Een man strompelt uit de "Kamphoer", een herberg in de kelder van een vervallen gebouw, waar het de gewoonte was om een kap of een sjoeffa op te houden. 'Bloed en as!' roept hij als hij struikelt, 'WIE zet die...' hij zwijgt verbouwereerd als hij ziet waarover hij is gestruikeld, een klein rieten mandje, met daarin een bundeltje. "WeihWeihWeih" klikt er uit de bundeltje, de man doet het bundeltje open en hij heeft een babytje van slechts enkele dagen oud in zijn armen, rond de nek van het meisje hangt een gouden ketting met een wapenschild op. Onderin de mand ligt een brief, verzegeld met een druppel was, op de perkamentrol stond "Van Indra". De man legt eht kindje terug in de mand, neemt de man op, en loop de straat uit, op het hoofdplein twijfelt hij, voor zijn vrouw naar links, voor zijn meester naar rechts. Hij loopt rechtdoor, "verderop is er nog een kruising" denk hij bij zichzelf, "Heer Sahil vertrouw ik niet, maar als mijn vrouw me met een kind ziet thuiskomen denkt ze dat het míjn bastaard is." De man neemt de afslag, en rent naar zijn bestemming tweehonderd pas verder.

Sahil zit aan zijn werktafel, denkt terug aan het moment van kompleet geluk, waarna zijn hele leven instorte. Toen hij het huisje aan de rand van de stad inging met Indra was alles zo vredig, ze droeg de halsketting die hij haar had gegeven, ze zag er zo goed uit dat hij zich niet meer kon inhouden... Toen ze klaar waren kwam er een man binnengestormd, die in naam van Sahils vrouw Indra uitfoeterde voor alles wat lelijk en schoon is. Indra werdt woedend, ze vertrok, niet enkel door de deur, maar ook uit zijn leven, en zijn vrouw stierf enkele dagen later aan een aanval van pokken, de dokters en priesters stonden voor een raadsel.
Er werd op de deur geklopt, Hykor, een van zijn vertrouwelingen, kwam binnen. Hykor had die avond in de Kamphoer gezeten, om zijn concurenten af te luisteren, maar nu kwam hij binnen met een mandje in zijn armen. "Heer" stamelde de man, "dit is geloof ik voor u." Hykor overhandigde de mand, en vertrok uit het vertrek alsof de Naamloze hem op de hielen zat.
Sahil keek in de mand, daar zat een... een kind in... "Die heeft verdomme mijn halsketting aan!" spookte het door zijn hoofd, "Dit kan toch niet van mij en Indra zijn... Dat KAN niet, daar ben ik té oud voor." Hij zag de brief die in het mandje stak, hij verbrak de waszegel, en begon te lezen.

Hykor staat op de gang te luisteren, als er ook maar íéts verkeerd gaat met het kind, dan zou hij zijn meester stoppen. Kindermoord kan nu eenmaal niet, evenmin als verwaarlozing. Hij vraagt zich af wat Sahils zoon er van zal zeggen, zijn positie kwam nu in gevaar, ook al was het gevaar maar een bastaard. "HYKOR" klinkt een stem uit de kamer, hij wilt zich uit de voeten maken, maar de stem houd hem tegen "HYKOR IK WEET DAT JE ER STAAT! ZORG DAT DE KINDERKAMER IN ORDE IS!" Opgelucht slaagt hij een zucht en loopt naar Lini, het oude kindermeisje die Sahil en zelfs Sahils moeder had helpen opvoeden.

Kindertijd (vanaf nu is alles geschreven uit Ayla's oogpunt)
Ayla is zes jaar oud en zit op de vensterbank in het kantoor van haar vader. Hij had véél werk, en de laatste zes jaar was dat niet anders geweest. Lini had haar opgevoed, samen met Hykor, die had haar een waardevol zwaard gegeven toen ze op een dag een officier had voorbij zien rijden met een prachtig slagzwaard, het korte zwaard wat voor een volwasene niet veel groter was dan een dolk, leek voor haar een echt slagzwaard. Hykor had haar de meest waardevolle tip meegegeven, een les die volgens hem élke krijger meekreeg: "de punt moet in je tegenstanders lichaam steken". Toen Lini erachter kwam werd ze bijna gek, de oude vrouw had Hykor door het hele huis achterna gezeten, en het enige wat haar vader had gedaan was vragen of ze het ietsje stiller wilde houden. Haar vader... soms had ze het gevoel dat hij veel meer om haar oudere zus gaf dan om haar, zij was maar 'de bastaard' terwijl haar zus de dochter was van zijn vrouw. Soms wenste ze hem dood, en soms wilde ze gewoon weglopen, haar zus deed haar ook geen goed, altijd door het huis paraderen, en handwerkjes maken... Ze leek niet eens een Aranische te zijn, ze liet zich door eender welke man de les lezen, en glimlachte als ze zijn taken uitvoerde! "Ayla, ga eens buiten en roep Shaila!" zei haar vader opeens, zonder zelfs op te kijken, ze keek hem vies aan, maar zelfs dat zag hij niet. Met een zucht keek ze nog een laatste keer en zag een vrouw die op en top Tulamidisch was, maar onder de shoeffa kon je nog net een gouden lok haar zien. Vreemd, dacht ze, die stond hier gisteren ook...

Nadat ze Shaila had geroepen, die net een borduurseltje van een roos had gemaakt, ging ze naar haar kamertje, zelf wat "naaldwerk" doen. Na een uurtje of wat legde ze het zwaard (met de naam Naald) weg, en waste zich in een waskom die Hykor haar had gebracht. Moe van haar oefeningen met het zwaard kroop ze haar bed in.
enkele uurtjes later
Ze schrikt wakker, een vrouwenhand ligt op haar mond zodat ze niet kan schreewen, de andere hand pakt haar op. "Stil zijn" zegt de vrouw "ik breng je naar waar het veilig voor je is." Als ze de gang wordt opgedragen hoort ze geschreeuw vanuit haar vaders kantoor. De stem van haar vader, onderdanig en bang, die smeekt voor het leven van Shaila "Neem alles wat je wil, maar aub niet mijn Shaila! Ik heb... ik... ik heb verdomme nog zaad gestrooid, neem haar dan als je bloed wil zien, maar alsjeblieft niet Shaila!" En de stem van haar zus die hartverscheurend schreid. Ze hoort een doffe bonk, dan nog twee die iets anders klinken, als de hakbijl van een slager die door vlees klieft en een langgerokken "NEEEEEEEEE" van haar vader. Ze keek naar de deur van haar vaders kantoor en zag daar op schouderhoogte twee lemetten van een zware dolk uitsteken, met bloed besmeurd. "En nu jij" klinkt de stem van een andere man.

Ayla zit nu twee dagen aan een stuk op een paard, ze rijden weg van Baburin, richting Zorgan. Ze had nog niet gesproken met de vrouw die haar had meegepakt.
"Eeuh... mevrouw?" begint ze.
"Ja schat." Antwoord de vrouw liefdevol.
"Wie bent u? En waarom stond u op het plein voor het huis? En hoe komt u aan dat mooie haar?" Vraagt ze, aangestoken door de liefde in de stem van de vrouw.
"Wie ik ben? Heeft je vader je niks verteld over mij?" antwoord de vrouw gekwetst. En nog voor Ayla er iets kon tussenkrijgen ging de goudharige vrouw verder. "Ik ben je moeder Ayla, zes jaar geleden heb ik je bij je vader laten belanden, omdat ik die tijd diep in de problemen zat om wat ik weet. Ik wilde je terug komen opzoeken, maar toen ik voor jullie huis stond wist ik niet wat te zeggen. Maar toen ik daar stond, merkte ik dat nog anderen jullie huis in het oog hielden. Daarom zijn ik mijn vertrouweling daar 's nachts blijven waken. Dat mooie haar voeg je? Wel, daar heeft mijn vader voor gezorgd, die was een Middenlander, een sterke blonde smid."
"Mij, mij, mijn...Moeder?" Ayla weet niet meer wat zeggen, ze had veel nagedacht over wat ze ging zeggen als ze haar moeder ooit tegenkwam, maar al die dingen leken idioot... "Waarom rijd je vertrouweling niet met ons mee?" vraagt ze dan maar, om toch iets te zeggen.
"O, hij is hier héél dicht in de buurt, hij heeft zijn oog op die vliegende dood daar laten vallen." Vertelt Indra, terwijl ze wijst op een raaf, en op dat moment komt uit het niets een valk uit de hemel vallen, die de raaf simpelweg uit de lucht plukt alsof het een veertje was. "De dood vermoord" glimlacht Indra, "de ironie in het leven is geweldig."
"Was die valk je vertrouweling? Maar... maar... dat betekent dat je een heks bent, en...... dat je... mij dat ook gaat leren..." Weet Ayla er nog net heel beduust uit re brengen, voor ze naar de veldfles grijpt om haar schorre keel te smeren.

De bevrijding
Ayla is 23 jaar oud, ze staat op een 600 pas afstand van een klein dorpje nabij Pericum, waar 2 heksen worden vastgehouden door enkele Praios-geweiden. Vancht zullen ze worden bevrijd, door haar en haar moeder, maar eerst moesten ze op verkenning. Ze sporen hun paarden aan door de regen die naar beneden stroomt alsof Efferd de zee heeft verplaatst, en de bliksem flitst alsof Rondra hen gelijk geeft en het kracht bijzet door hun pad te verlichten.
het doprje was slechts 20 huizen groot, en twee heksen hadden zich er in hun laatste dagen gevestigd, ze leefden er als twee haagheelsters die de zieke mensen en hun vee verzorgden, de door grootheidswaanzin verblinde Praios geweiden hadden gemerkt dat hun kunde niet enkel met kennis te maken had, maar ook met magie, en hadden hen opgepakt om morgen publiekelijk te verbranden, ze hadden twee weken gewacht om er voor te zorgen dat er véél mensen kwamen kijken, die idioten waren vergeten dat er zo dicht bij de Aranische grens veel mensen sympathiek tegenover heksen waren, en die oude vrouwen hadden veel van de mensen in de omgeving geholpen, zodat er slechts weinigen waren komen kijken. In de kleine dorpsherberg kon men nog steeds kamers krijgen, en dat werd dus de basis vanwaaruit de Ayla en haar moeder gingen opereren.

Na een uurtje in de gelachkamer te hebben gedroogt, waaronder enkele vragen waren gesteld over de geweiden, en waar ze de heksen vasthielden kwamen twee mannen, volledig in wit gestoken binnen, ze leken te verwachten dat de hele herberg aan hun hielen ging neerknielen omdat ze de o zo gevaarlijke heksen gevangen hadden genomen, en waaren blijkbaar na twee weken nog steeds verbaasd dat dat niet gebeurde. Ze keken naar Ayla en haar moeder, leken te overwegen of het misschien vijanden waren, en gingen toen zitten. Niet erg op haar gemak bekeek Ayla de geweiden, ze warn beiden jong, arrogant, en lelijk, en hoewel ze beiden de zonnescepter droegen, leken ze er niet echt gevaarlijk uit. "Ma, er zijn maar drie geweiden in het dorp, en twee zitten hier, zouden we het e nu niet op wagen?" fluisterde ze haar moeder toe.
"Nee schat, als we nu vertrekken wekt dat alleen maar argwaan, vanacht slapen er ook twee, en de andere zal aan het doezelen zijn." kwam het gefluisterde antwoord van haar moeder.

's nachts
De straten waren donker, en men kon geen steek voor de ogen zien omdat de regen nog steeds met bakken uit de lucht viel. De valk van haar moeder was teruggekeed met goed nieuws, er stond slechts één geweide op wacht, en dat was de minst sterke van de drie, ze zouden de oude vrouwen makelijk buiten krijgen.
Het laatste huisje in de straat lag er verlaten bij, de geweiden hadden het opgevorderd, en de eigenaar die geprotesteerd had kreeg de waarschuwing naar zijn hoofd dat er makelijk plaats voor drie was op de brandstapel, en die had dus maar een kamertje in de herberg gepakt. Er was maar 1 ingang, en twee ramen, ramen van oliedoek, het achterste amertje waar de vrouwen zaten had geen ramen, maar aangezien er maar 1 man op wacht stond vormde dat niet echt een probleem. Het plan dat ze hadden afgesproken zou uitstekend werken.
"Klaar?" vroeg haar moeder.
"Helemaal" antwoorde ze, en hoopte dat ze maar zo zeker klonk als haar moeder.

Ze klopte aan op het deurtje, er deed een man de deur open die er redelijk ziek uitzag.
"Mijn heer geweide" vroeg ze met een hoog stemmetje, "is het waar dat u hier twee heksen gevangen houd?"
"Scheer je weg" antwoorde de man "ik..."
Zijn zin maakte hij niet af, en hij zakte door zijn benen, haar moeder stond met haar gevechtsstaf in het deurgat, "Nu moeten we snel zijn" zij haar moeder. Ze slopen beiden zo snel ze konden naar het achterkamertje, waarbij ze zo stil mogelijk voorbij de deur naar de slaapvertrekken slopen. Het deurtje hing vast met een simpel slot dat haar moeder openkreeg met de sleutel die ze van de bewusteloze geweide had gepikt.
De beiden vrouwen sliepen, en toen ze wakker werden gemaakt begrepen ze niets van wat er gebeurde, maar ze waren maar wat blij dat ze konden vluchten, halverwege de gang flitste er echter een geweldig wit licht de gang in, waarop een gigantische slag weerklonk, het huis stond meteen in lichterlaaie, en de helft van het huisje zakte in.
De weg naar de deur was geblokeerd, en het raam was geblokeerd, net zoals de weg naar het slaapvertrek. "BLOED!" schreewde Ayla "BLOED EN BLOEDAS, MA HET VENSTER!" Die bloedpech overkwam haar altijd, en meestal dan wanneer ze iets belangrijk deed. Op weg naar het venster kwam een stuk steunbalk op haar been terecht waardoor ze vast kwam te zitten, haar moeder liep terug en duwde de balk weg "Kun je lopen?" "Ja" hoewel dat er krachtig uitkwam strompelde ze meer, en die staf op haar rug was ook niet echt makelijk te noemen, uiteindelijk konden ze wel allemaal door het raam komen. "Op je staf, we spreken af een dat rieviertje, ik ben er over een kwartiertje." zij haar moeder, die met de heksen naar de stallen van de herberg liep.
Ayla deed wat haar gezegd werd, maar met tegenzin.

Leuk geschreven

Off-topic: leuk hykor tegen te komen ;-) enneuh, die lini, toevallig niet de lini uit de WOT?

Helemaal juist, Lini de oude grijze strenge vrouw xD

Ik voel me nu verschrikkelijk dom he, maareuh: ik kan er geen knoop aan vastbinden.

Koen schreef:

Ik voel me nu verschrikkelijk dom he, maareuh: ik kan er geen knoop aan vastbinden.

WOT = Wheel of Time, Fantasy Saga by Robert Jordan

vanaf boek 2 komt er een oude vrouw in voor, die dient aan het hof van Caemlyn, ze is het kindermeisje dat zowel de koninging als de prinses heeft opgevoed vanaf de geboorte, ze noemt lini, en is streng in opvoeding
vandaar de verwijzing, misschien toevallig is ook dat elayne, de princes, later voor aes-sedai gaat, die door vele bewoners als heksen aanschouwt worden...

voilla koen, nu bent u alweer een beetje minder dom

Niet dat, gewoon, de hele background.

Koen schreef:

Niet dat, gewoon, de hele background.

ah, ik snap wat je bedoelt, ik veronderstelde dat het een eerste deel was van de BG...
maar misschien kan dimi daar meer over vertellen

deel twee komt er inderdaad morgen aan, jullie mogen de kindertijd van Ayla tot haar tiende levensjaar verwachten.

Cool ^^

We wachten allemaal vol spanning.

Was gisteren te moe, ik kruip vandaag vroeg in bed met de laptop op schoot en hoop dat eht er vanavond nog instaat.

Update, je kan nu een fragment uit Ayla's kindertijd lezen. Het eerste keerpunt in haar leven. hierna leert haar moeder haar de knepen van het vak, waarna het volgende fragment zich gaat afspelen, maar dat is niet voor vandaag

Zeer boeiend allemaal...

Wat is er verder met Hykor gebeurd? Is hij dood?

We want more!

niemand weet wat er met Hykor gebeurt, misschien komen we hem wel tegen in de campagne, wie weet wie weet xD

Is Hykor hier onze goede vriend de Rondrapriester of slechts iemand met dezelfde naam?

Hykor is gewoon een man in dienst van Sahil.

De vlucht
Enkele weken later bereikte het nieuws haar, ze zat met haar moeder aan een tafeltje, en een van de bronnen van haar moeder kwam melden dat er een stoet geweiden in witte mantels door Baburin trok, en dat die op zoek waren naar een vrouw die twee Praios-geweiden had gedood, en een andere had verwond. Toen de andere vrouw vertroken was zei haar moeder "Je moet vertrekken, ze kennen je gezicht, ze zullen door heel het noorden van Aranië trekken, misschien wel door heel Aranië, en dat loopt fout! Het wordt tijd dat je op je eigen benen leert staan, als ik jouw was zou ik naar het westen gaan, daar zullen ze je niet gaan zoeken, maar in het westen moet je met je identeit oppassen, hoewel je je hier ook niet dient bekend te maken zetten ze je daar zo zeker als de wolken wit zijn op de brandstapek als ze weten wat je bent!"
"Maar moeder, en jij dan?"
"Ik blijf hier, hier wacht ook werk."
"Zie ik je ooit terug?"
"De zieneressen zien dat er een donkere tijd komt, waarin iedereen moet worden verenigd, of anders gaan we allen ten onder. En ook al heb ik niet veel op met zieneressen, als die tijd inderdaad komt zien we elkaar waarschijnlijk snel terug, en anders vraag je tijdens een heksennacht maar aan een andere heks of ze een bericht wil overbrengen naar Shaila Deenacker, die zal het wel aan mij geven, zet in dat bericht waar ik je kan bereiken, en dan zal ik dat ook doen."
"Ben je zeker dat je niet meegaat?"
"Shaila, je bent oud genoeg om voor jezelf te zorgen, doe dat dan ook."
"Tot ziens moeder." zei Shaila, met de tranen in de ogen, voor ze de gelagkamer uitwandelde.

En zo rijd ze enkele weken later Windhaege binnen, overtuigd dat ze de wereld aankan, en elke Praiosgeweide hatend omdat ze haartoe verplicht hebben zo ver van huis te gaan wonen. Glimlachend naar de jonge valk die door de lucht klieft alsof hij geen andere problemen heeft dan de lucht die net iets te warm is om goed te kunnen vliegen. "Indra," zegt ze tegen de valk die op haar schouder neerstreekt, "als ik de Witmantel tegenkom die dit alles in gang heeft gezet, dan zal hij de dag vervloeken waarop zijn bedelaar van een vader, de hoer van een een moeder van hem heeft ontmoet, dat beloof ik je!"

Voila, Bg is af, maar de BG was te groot om in 1 post te zetten xD

Ik moet er nog een klein stukje bijschrijven over hoe ze haar valkje ontmoet, maar daar wacht ik even op goede raad: duid maar aan in de pol.

nice nice, wel jammer dat het onze Hykor niet, zou grappig geweest zijn.

Ayla schreef:

Ik moet er nog een klein stukje bijschrijven over hoe ze haar valkje ontmoet, maar daar wacht ik even op goede raad: duid maar aan in de pol.

Moet toch nog komen? Of heeft ze vroege vertrouweling?

Vroege vertrouweling.