Het verlaten van Keranvor

Daan, ik HEB haar een keuze gegeven. Een heel simpele, duidelijke keuze. En jij mag zeggen wat je wilt, maar Kareja zelf heeft nog niet gezegd dat ze er vanaf wilt.

"En dat komt waarschijnlijk omdat we haar de kans nog niet hebben gegeven," zegt Daan met een glimlach, hij kijkt over zijn rug naar Kareja "Gaat het?"

Tsssss... Waar zit ik toch mee opgescheept.

Kareja verkeert momenteel nog in shocktoestand en zit een beetje te trillen, terwijl ze strak naar de grond staart die plotseling uitermate interessant is. Bij het horen van Daan's stem kijkt ze op. "Ja, het gaat wel geloof ik...dank je, Eekhoorn... Of nee wacht, Daan was het zeker?" Ze knippert wazig naar de brede rug voor haar en laat vervolgens haar blik weer naar de grond glijden, om opnieuw in gepeins te verzinken.

"Wat heb ik nu toch weer gedaan? Hoe kon je dat nu doen? Maar ik had geen keus! Oh nee, had ik echt geen keus? Wat zou ZIJ gedaan hebben? Zou ze net zo hebben gereageerd als jij? Ach, dat is volkomen irrelevant, ze is er immers niet meer. Maak je nu maar zorgen om jezelf! Aaah, wat nu begonnen? Hoe KON ik? Was ik niet beter gewoon dood geweest? Ooit gebeurt dat heus wel. Nee! Nu nog niet! Je bent bang, nietwaar? Jij lafaard! Oh, stop nu met mezelf uit te schelden, ik moet aan een oplossing denken. Maar wat nu als ik een PRAiospriester tegenkom? Of een griffioen? Wie weet wat die met me zullen doen! Stop met panikeren, in Satuaria's naam! Wat moet ZIJ nu wel van je denken? Focus!"

En zo voorts. Dit even ter illustratie van de gedachtencirkeltjes die zich bewegen binnen in Kareja's hoofd. Teveel bezig met zichzelf te beschuldigen om na te kunnen denken over een substantiële oplossing.

Thenaka pakt zijn nachtwind op en steekt hem weg en kijkt woedend naar de gewijde. Zonder nog een woord begint hij aan de afdaling.

Daan neemt Kareja op, en zet haar op haar eigen benen, legt een arm rond haar middel en legt de hare over zijn shouder, "Kom maar Kareja, voetje voor voetje." Hij kijkt naar Thenaka en Dawn, waarover Thenaka kwaad was kon hij niet zeggen, het had iéts met de geweide te maken, maar wàt?

Kareja! Verdorie, mens! Ga je nu eindelijk zeggen wat je beslissing is?

En Thenaka, doe niet zo schijnheilig. Jij kan pacteerders al even min uitstaan als ik.

"Dawn laat het even rusten! Ze kan amper op der benen staan!"

Trillend begint Thenaka zich om te draaien en neemt huiverend adem. Een gemene grijns verschijnt rond zijn lippen. "Maar eerwaarde dat doe ik ook." Siste hij giftig. " Wees daar maar zeker van. Maar helaas is ze enkel maar een slachtoffer. En vooraleer we haar de brandstapel op jagen door haar te droppen bij Praios gewijden, stel ik voor dat we helpen haar van dit vuil te verlossen. Maar als je liever hebt dat ik haar nu ter plekken dood is dat ook goed voor mij? " Grijnzend zet hij enkele stappen dichter.

Daan draait Kareja weg van Thenaka, en doet alsof hij schrik heeft van Thenaka, met zijn blik naar Thenaka, weg van Dawn, glimlacht hij.

Als je dat nodig vind, Thenaka, ga gerst je gang. Ik hou je niet tegen. Anders kan ik dat immers ook niet, en i dit geval wil ik het zelfs niet eens.

En nogmaals, als ze een slachtoffer is, zoals jullie zo goed weten te zeggen, LAAT HAAR HET DAN ZEGGEN. Ze heeft nog STEEDS niet gezegd dat ze ervan af wilt.

En nog eens! Jullie mening doet er helemaal niet toe. Het zal zijn, zoals ik zeg dat het zal zijn.

Het half-opgetild worden rukte Kareja los uit haar overpeinzingen. De stem bij haar oor en het warme gevoel van een wezen van deze wereld tegen haar aan brachten haar weer min of meer bij haar positieven. Opeens merkte ze dat er blijkbaar een hevige discussie gaande was om haar heen en zag ze de vernietigende blikken van Dawn en Thenaka op zich gericht. Zich verbijtend ging ze wat rechter staan. "Aan jullie gezichten te zien weten jullie allemaal wat er zojuist gebeurd is. Ik verzeker jullie dat ik nooit een pacteerder heb willen worden en dat ik beschaamd ben om met hen onder één naam genoemd te worden. Ik wil van dit pact af!" Ze zweeg even om stil te staan bij wat ze zojuist gezegd had. Nu ze het had uitgesproken wist ze dat wat ze zei, de waarheid was. Haar eigen stem die hardop klonk overstemde het kleine stemmetje in haar achterhoofd dat riep om meer kennis, meer kracht. Ze vreesde echter voor de dag dat dit niet meer genoeg zou zijn.

"We gaan toch terug naar Gareth, nietwaar? Daar vind ik vast wel een tempel die me wilt helpen en waar ik tijdelijk veilig kan zijn."

De woorden van de heks totaal negerend reageert hij op Dawn. "En wat bedoel je nu eigenlijk met dat het zal zijn zoals jij het zegt!?" Trillend nam hij weer adem en verplichte zichzelf rustiger te worden. "Ieder van ons is hier op vrijwillige basis, niemand heeft ons verplicht het keizerrijk te helpen. Dus jij Dawn hebt niet het recht te beslissen wat ieder van ons doet. We zijn allen individuen en laten we het zo houden."

"Zie je wel Dawn, ze wíl er van af, we moesten haar gewoon de kans geven het te zeggen, en ik laat neit toe dat U beslist wat ik moet doen, waar ik het moet doen, wanneer ik het moet doen, en hóé ik het moet doen, ik ben een vrij mens, en dat zál ik blijven, daar kunnen geen honderd geweiden die samenwerken met honderd pacteerders tesamen iets aan veranderen. Ik zal er zijn tijdens de Wilde Jacht, samen met ieder vrij mens die dat wens, samen met elke wold, elke beer en elk ander vrij dier dat het wil, met de nadruk op vrijheid."

Ik zei niet dat ik zou beslissen wat jullie moesten doen, ik zei dat ik zou beslissen wat er met Kareja zou gebeuren. Jullie steken vaak de draak met mij, dat weet ik. Maar DIT is mijn terrein. En het is nu eenmaal zo dat ik in zaken zoals deze het laatste woord heb. Niets aan te doen. Deze keer houd ik voet bij stuk.

Maar... Kareja heeft de goede keuze gemaakt. Dan gaan we terug naar Gareth. Het maakt niet uit welke tempel we tegemoet gaan, maar ik raad de Tsa-tempel af. Wij Tsa-priesters zijn principieel eenmaal tegen geweld, dus veel beschermen tegen demonen als die eenmaal komen om het werk af te maken, zal er niet bij zijn. Ik stel de Rondra-tempel voor. Ik kan eventjes niet helpen, omdat ik weinig karma over heb door omstandigheden. Je zal het mogelijk alleen moeten doen... IN een tempel.

Staat er in Werheim geen?

Ik weet niet. En zelfs als dat zo is, ben ik niet zeker of daar echt geweiden zitten...

"Een Rondra tempel zal zeker aanwezig zijn, het is nu eenmaal een millitaire stad. En ik bid tot de twaalf dat er genoeg priesters aanwezig zijn om de legers van Galotta tegen te houden voordat ze Gareth bereiken." Met een zucht voegd hij er aan toe. "Mijn excuses voor mijn harde woorden Gewijde."

"Het spijt mij ook Thenaka, maar soms moet ik ook hard optreden. Nu goed, nu alles in kannen en kruiken is, stel ik voor dat we zo snel mogelijk vertrekken. We moeten een tempel met priesters vinden voor Kareja..."

zuchtend kijkt Dawn een beetje hulpeloos naar Thenaka "En we moeten de graaf verkondigen dat zijn aanstaande dood is."

"Niets daar van. Dan draait hij nog meer door... Laten we het hem maar gewoon niet vermelden. Want als we het wel doen hij wil ons in kerker gooien kan ik niets anders doen dan geweld gebruiken. We moeten zo snel we kunnen naar Werheim gaan en hen waarschuwen. Dat er een leger op komst is."

We moeten er zoiezo langs... denk je dat we er zomaar mee weg gaan kunnen komen?

"euh, Uwe Genade, Thenaka, er is één klein probleempje, ik heb geen paard bij me, zou Wolfjin het erg hebben gevonden moest ik zijn paardgebruiken?" Daan kijkt meer naar de grond dan naar Dawn, hij is beschaamd over zijn reactie, maar als een vriendin bedreigt wordt springt hij meteen de bres in, hij hoopt dat de geweide dat begrijpt, maar is daar niet echt zeker van.

Het spijt me Daan, maar Lyam heeft zijn paard genomen toen Wolfjin stierf...

En hey, kop op. Het komt wel weer in orde.

(Lyam had zelf toch ook een paard? Ik doelde gewoon op het extra paard xD)