Het verlaten van Keranvor

Nee, eigenlijk niet ^^"

en ik heb wel mijn vermoedens

Ik heb geen reden om oorlog te gaan voeren, Thenaka. Maar zoals altijd zie jij geweld ook als de enige, absolute oplossing. Dood en vernieling, er is geen andere manier. Het kan me niet schelen of dat vroeger al dan niet zo was bij jou, maar je bent nu hier! Het is tegen de wet om mensen zomaar neer te maaien, en als je dat niet kan accepteren, denk ik dat JIJ maar eens terug moete gaan naar waar je vandaan komt, zodat je weer gelukkig kan verde rmaaien en moorden. Je doet maar. Maar veroordeel mij niet omdat ik geen mensen wil vermoorden. Wat kunnen zo'n woorden dan ook anders zijn dan de woorden van een moordenaar.

En als het uiteindelijk komt, en ik heb daar geen illusies over, de oorlog zal komen, dan zal ik mijn steentje bijdragen. Neen, ik neem geen zwaard op, en ik ga geen mensen neermaaien, want zoals ik al zei, er zijn ook andere dingen die men kan doen. En je hebt het recht niet me te dwingen wel met je mee te vechten. je zou je moeten schamen dat je dat al impliceert.

En ik weet dat het je niets kan schelen. Dat heeft het nooit gedaan. Ookal heb ik je al zo vaak terug op been geholpen nadat je je weer roekeloos in een gevecht hebt gestort. Ookal heb ik je al van gevechten weggeleid, waarna je je weeer in een ander stortte, ik weet dat het je neits kan schelen wat ik denk. Misschien moet ik je de volgende keer maar laten liggen. De Tsa-kerk achtte je niet waardig om je je hand terug te geven. Je zou moeten begrijpen waarom. Misschien wil ik uiteindelijk ook de macht van Tsa niet meer verspillen aan iemand als jij.

Dus ga maar oorlogje spelen.

Met een frons draait hij zich terug om richting Dawn. "Denk je nu echt dat ik gelukkig ben omdat ik telkens weer verplicht wordt mijn nachtwind te gebruiken? Telkens weer voel ik mijn menselijkheid verdwijnen waneer ik iemand het leven ontneem. En telkens begin ik dat verlies minder te voelen. Maar wat wil je dan dat ik doe? Hoe kan ik niets doend toe kijken hoe die beesten ons rijk vernielen hoe ze onze huizen afbranden en onze vrouwen misbruiken en kinderen afslachten? Ik heb in mijn hele geweldaige leven nog nooit het leven van onschuldig man ontnomen. nog nooit. Of vergis ik mij hierin Eerwaarde?" Er verschijnd een droevige grimas rond zijn lippen. "En als je dan denkt dat ik een moordenaar ben dan zo zei het. Ik ben tot op mijn botten een dienaar van de goden, en als mijn heer mijn keuzes verkeerd acht zal hij mij wel naar zijn hallen roepen Dawn. En als ik in één van de komende slavelden dodelijk gewond raak en jij beslist me niet te helpen dan is dat zo, ik vrees mijn dood niet want ik weet dat ik met open armen in de hallen van Boron zal ontvangen worden. Maar kan jij wel met de wetenschap leven dat je een man hebt laten sterven ookal had je de kracht om het te vermijden?"

Misschien doet de wetenschap dat daardoor andere levens gespaard blijven, me wel goed. En denk eens terug, Thenaka, aan de tijd dat je eigenhandig een klein meisje uit het raam hebt gegooid. Ik heb verijdeld dat haar het leven werd ontnomen, maar als ik dat niet had gedaan, had je haar leven op je geweten gehad. En vind je het niet overdreven, om een man, die je al bewusteloos hebt geslagen, nog eens de keel over te snijden? Je kan zeggen wat je wilt, maar een overval is geen halsmisdaad! Je had dat soort mannen kunnen vastbinden, en laten, of meenemen tot aan de volgende stad. Je mag het dan wel zeggen of je geweten te sussen, maar die mannen hadden de dood niet verdiend. Maar jij vond het te lastig om ze mee te sleuren, en vond het gemakkelijker om ze maar ineens te vermoorden. En maak me niets wijs, ik was erbij.

Ik geloof niet dat je je schuldig voelt. Je noemt jezelf zo trots de zwaarddanser, danser met de dood. Je onttrekt enkel lege trots aan de levens die je hebt gestolen.

"Boron, mijn heer, geef me de kracht om rustig te blijven." Ongeduldig en geiriteerd begon hij heen en weer te wandelen. "Jij weet even goed dat ik mezelf niet was toen ik dat kind uit het raam wierp. En het is belachelijk en laag van je dat je dit ter sprake brengt! Je hebt eigen handig die geest uit me verbannen met je liturgie!" Trillend van woede probeerde Thenaka te kalmeren, hoe durfde ze dat bij hem te leggen. Hij was zich zelf niet en hij had zolang hij kon zich verzet tegen de geest. "En neen het was niet overdreven om hem ter plaatsen te doden omdat hij waarschijnlik toch ter dood zou veroordeeld worden en ik had de tijd en rantsoen niet om hem mee te nemen. Maar ik zie dat er niet geredend met u kan worden Eerwaarde dus dan zal ik hierover geen woord meer zeggen. Ik zal in de toekomst er voor zorgen dat ik struikrovers in leven laat zodat ze kunnen opgehangen of voor de rest van hun leven kunnen rotten in de kerkers van de kazerne."

Ook laag van jou om het zo te stellen, Thenaka. Je weet niet zeker wat er met ze zou gebeuren.

Stomverbaasd draait hij zich weg van Dawn. Hoe kon ze hem dat nu verwijten... Hij was bezeten geweest op dat moment. Het enige wat ze deed was de bal terug kaatsen. Ze dacht zelf niet meer na over wat hij haar vertelde, ze wil alleen maar gelijk krijgen. Met een diepe zucht draaide hij zich terug haar richting uit om haar aan te spreken. Maar inplaats van dat sprak hij tegen Daan. "Grenswachter, hier." En gooit hem enkele edelstenen zijn richting uit (10gd). "Je betaling die ik je beloofd heb in het dorp aan de voet van de berg."

Daan bekijkt de edelstenen, kijkt raar op naar Thenaka,"Welke betaling? Je vroeg me te helpen je vrienden te vinden, dat heb ik gedaan, ik moet er helemaal geen betaling voor." Hij smijt de edelstenen terug naar Thenaka, "Je vriendschap is me meer waard dan een paar edelstenen Thenaka

"Goed dan." zegt Thenaka terwijl hij zijn schouders ophaalt. " Mijn vriendschap heb je dan Daan Parenkis, grenswachter van de zwartesikkel." Omdraaiend naar de rest van het reisgezelschap trekt hij zijn nachtwind en wijst ermee naar de heks. "Ik weet dat jullie soort graag geheimen houd, want jij bent niet de eerste heks die mijn pad heeft gekruist, maar ik vind dat de rest van ons gezelschap het recht heeft te weten wat je gedaan hebt." Wijzend met zijn zwaard naar Lyam, Dawn, Wolfhart en Daan praat hij verder "Ik wil het niet op mijn geweten hebben als ze door jou in gevaar worden gebracht. Ookal verschillen onze meningen als water en vuur ze zijn nog steeds kinderen van Tsa en ik heb een eed gezworen om het kwaad weg van hen te houden." Thenaka richte zijn zwaard terug naar Kareja. "Nadat jullie de grot hebben verlaten heeft ze met haar magie de aandacht van een demon getrokken." Na een korte Pauze om de reacties te bestuderen van de groep vervolgde hij. "Uit angst voor haar leven heeft ze een pakt gesloten met dat ding. Niet omdat ze het wilde maar uit angst te sterven. Ik vind echter dat er wat aan gedaan moet worden. Je kan haar nu vergelijken met een vat nafte in een brandend huis. Als er niet onmiddelijk iets wor..." Een plotse vloed van haat vulde zijn ogen het overwelmde hem. Zijn hand begon te trillen en hierdoor valt zijn zwaard op de grond.

Is dat zo? Hmmm.... Ik begrijp wat je voelt Thenaka. Bij de eerstvolgende Praios-tempel leveren we haar uit aan de priesters. Die weten wel wat ze met haar moeten doen.

"Neen"

*kijkt naar zijn zwaard en vraagt zich af of hij iets kan doen* Dit zijn geen dingen om te bespreken op een besneeuwde bergwand. Laten we terug naar beneden gaan en daar beslissen wat er zal gebeuren met Kareja.

Ze moet maar beslissen er vanaf te gaan, en zoniet - met of zonder jouw toestemming, Thenaka - geef ik haar aan bij de Praios-priesters.

Daan kijkt naar Kareja, met het dubbel gevoel, "Niet aan Praiospriesters, dan kunnen we evengoed nu allemaal tesamen op haar nek hakken, het geeft uiteindelijk hetzelfde, een dode heks, dat gebeurd niet." Hij kijk naar Dawn "weet jij geen andere manier? Hesinde-geweiden ofzo?"

Ze is nu een pacteerder. Als ze weigert terug te keren naar haar vorige staat... dan is het niet anders. Praiosgeweiden, en daarmee uit. Einde discussie.

Kareja begint te spreken: "Neen! Niet de Praiosgewijden, alsjeblieft! Ik smeek jullie! Doe met me wat je wilt, maar lever me niet over aan de Praiospriesters!" Ze barst in snikken uit en begraaft haar gezicht in haar handen. Plots laat ze zich met haar rug tegen een boom op de grond zakken, haar benen zo aan het trillen dat ze niet meer overeind kan blijven.

"Ze gaat niét naar de praiosgeweiden, óf, misschien," Daan gaat voor Kareja staan, "ze had geen keus, maar als je écht wilt dat ze naar de Praiosgeweiden gaat, dan mag dat van mij, op voorwaarde dat jíj de brandstapel aansteekt. Je hebt haar trouwens geeneens gevraagd wat ze er zelf van vind, ze is ocharmer helemaal van de kaart." Daan blijft voor Kareja staan, hij is niet vergeten wat ze voor hem gedaan had, en houd de andere vier in het oog.

Kareja, het is heel simpel. Het enige dat je moet doen is beslissen dat je het pact gaat breken, en wel zo snel mogelijk! Ik kan je daarbij helpen. Maar als je dat niet wilt, dan laat je me geen keus. En Daan, ik vroeg niet om jouw toestemming.

"Ik begrijp dat u mijn toestemming niet vroeg, maar als u haar naar een praiospriester brengt is het altijd mogelijk dat ik 'snachts tijdens mijn wacht in slaap val, en dat ze daardoor kan ontsnappen."

Vergeet niet, Daan, dat ook jij nog iets te regelen hebt met de Praiospriesters. Ik raad je dus aan je hier buiten te houden.

"Ik geloof dat Oberon me vertelde dat al mijn zonden vergeven waren."

Je hebt iets beloofd aan de graaf.

"Ik heb beloofd me te laten berechten door een Praiosgeweide, daarna heb ik een Griffioen tegen gekomen, die heeft me een straf opgelegd, nóg later ben ik een half-god tegengekomen, die heeft mijn zonde vergeven. Wie denkt u dat er het hoogst in rang staat? Ik denk dat enkel Praios zélf het pardon van Oberon kan intrekken."

Je bent nog niet gestraft voor je misdaad. Ik heb de baron mijn woord gegeven dat ik je naar de praios tempel zou begeleiden, en dat zla ik ook doen.

"U mag me gerust naar de Praiostempel begeleiden, en u mag daar uw verhaal doen, zolang u alles zegt, en ook dat Oberon mijn zonde heeft vergeven, maar over welke futiliteit zitten we nu te discutiëren? Kareja heeft een pact aangegaan, ik weet zeker dat ze er van af wil, en het enige wat jullie doen is haar veroordelen, we moeten haar hélpen, en wees eerlijk, als een van jullie de keuze had tussen je ziel te laten stelen door een demoon, of er iets voor in de plaats te krijgen, zouden jullie ook Kareja's keuze gemaakt hebben, behalve U natuurlijk geweide, een demoon zou u de keuze niet eens geven."