Background

13 Peraine 09 Hal:
De vroedvrouw komt de kleine hut uit die is opgezet voor Bjanju, ze heeft een klein, wenend bundeltje vast en geeft het aan Mikail, binnen is het verdacht stil, “Ze wilde hem Wolfjin noemen” zei de vroedvrouw.
Mikail probeert achter haar rug te kijken naar zijn vrouw, “Waarom zegt ze me het zelf niet?” vraagt hij, zijn gezicht verstrakt bij het zien van dat van de vroedvrouw, “Nee,” zegt hij terwijl hij zijn zoon aan de vroedvrouw teruggeeft, “nee, dat niet!” De rest van de sibbe, die aan het kampvuur zat te lachen, zwijgt abrupt als Mikail naar binnen stormt, iedereen is stil, zelfs de paarden, enkel Wolfjins geween klinkt door het duister.
De Zibilja gaat de hut binnen, en komt even later terug met Mikail, die zijn vrouw in zijn armen heeft, met haar prachtigste gewaad aan, ze wandelen samen enkele tientallen meters buiten het kamp, en Mikail legt Bjanju daar neer, en begint een put te graven met een schop die een van de sibbeleden hem brengt, een half uurtje later is het graf klaar, en Mikail legt zijn vrouw héél voorzichtig te rusten, voor hij uit de kuil kruipt neemt hij nog de eenvoudige ring die zijn moeder draagt van haar vinger. Hij spreekt een stil gebed uit, alle sibbeleden spreken mee, terwijl de Zibilja de kuil met magie dichtgooit, niemand in de hele sibbe denkt na over waarom ze het graf niet inees met magie had gegraven, ze respecteren allen het verdriet van Mikail, en begrijpen allen zijn nood om de kuil zelf te graven. De wind begon te waaien, en nu werd zelfs Wolfjin stil.
Na zijn gebed wandelt Mikail naar zijn zoon, en haalt een boogpees uit zijn zak, daar rijgt hij de ring aan, en die bind hij om de nek van Wolfjin, “Je moeder was een pracht van een vrouw, dit zal alles zijn wat er van haar rest, een herinering, eer ze!”, en hij gaf zijn zoon een kus op het hoofd toen hij hem weer overpakte van de vroedvrouw, “Je lijkt op je moeder mijn zoon.”

Kindertijd
Mikail koesterde zijn zoon, deels omdat hij de liefde betekende tussen hem en zijn vrouw, deels omdat Wolfjin zo hard op zijn moeder leek. De sibbe Belentorjan was een redelijk rijke sibbe, en Mikail was een van de beste handelaars van de sibbe, Wolfjin kwam niets te kort, en kreeg zijn eerste pony toen hij 5 jaar oud was. Hij reed met de sibbe mee alsof hij al een volwassen man was, leerde van zijn vader hoe hij moest afpingelen, of er net voor moest zorgen dat hij meer kon krijgen dan zijn waren waard waren. Zijn vader leerde hem hoe hij met een Wolfsmes moest omgaan, een wapen dat hij had gekregen van een Elf toen hij de zwaar ondervoede Elf een week lang als gast had meegenomen met de sibbe. Toen hij tien jaar oud was kreeg hij van zijn vader een écht paard, een pracht van een dier, gefokt door een ander lid van de sibbe. Volgens zijn vader kon dat zelfs de befaamde Tulamidische volbloeden bijhouden. Hij was opracht gelukkig, ook al staarde hij soms verlangend naar de ring, het gemis was er, ook al kende hij zijn moeder niet, maar de ring was als een deel van zichzelf, zolang hij die had, had hij ook een deel van zijn moeder.

[h1]Opleiding[/h1]
De sibbe was op weg naar Punin, en ze zouden daar aankomen op Wolfjins dertiende verjaardag. Op enkele dagreizen van Punin werd Wolfs vader ziek, dodelijk ziek, de Zibilja deed wat ze kon maar tevergeefs, bij het eerste het beste dorpje sloegen ze hun kamp op, en vanop een afstandje zag Wolfjin een magiër paseren, richting het dorpje.
Wolfjin sprong op zijn paard en reed zo snel hij kon achter de magiër aan. Toen hij hem inhaalde vroeg hij of de magiër de man kon helpen. De magiër, die de gave in Wolfjin voelde, deed hem een voorstel: de Magiër zou er voor zorgen dat Mikail genas, als Wolfjin met hem mee zou komen naar zijn Akademie. Mikail ging meteen akoord, en de Magiër ging met hem mee, en genas zijn vader. Toen Wolfjin aan zijn vader vertelde wat hij had beloofd aan de Magiër, vertelde Mikail wat hij hem altijd zei: “als je iets beloofd, dan moet je die belofte nakomen.” Wolfjin en de Magiër reisden nog een stuk mee met de sibbe, tot ze bij Raschtulls Wall kwamen, het grootste gebergt dat Wolfjin ooit had gezien.
Hij had oprecht schrik toen de Magiër zei dat hij naar boven moest, de paarden werden achtergelaten bij een bevriende Ferkina-stam, er was een dun pad naar boven, en hij dacht dat hij te voet moest, tot de Magiër een tapijt openrolde, en hem vertelde dat hij erop moest gaan zitten, ze VLOGEN omhoog!
Het zalige gevoel dat zich samenvoegde met zijn misselijkheid omdat ze zo hoog waren zorgde voor een rare mix, maar toen ze het kasteel Draconia naderde verdween alle gevoel behalve dat van verbazing. Een immens kasteel, dat volgens de Magiër nog afstamde uit de tijd van de draken, en dan bijna 30duizend jaar leeg bleef.
De opleiding was zwaar, hij vergat bijna alles wat hij kon om de magie, zowel theorie als praktijk, erin te krijgen. Maar na 10 jaar studeren, in kleine groepen van 6 man, studeerde hij af als Magiër, en kreeg hij zijn zegels.

Mooie achtergrond, enkel wat opmerkingen op een aantal compleet niet relevante dingen (een vliegspreuk? Zibiljas die graven dichtgooien met magie?Overigens, norbarden begraven hun doden)
Is er al vastgesteld met hoeveel AP je begint eigelijk?

-Lijf uit lucht, hoewel ik niet weet of je die met een ander tezamen kunt toepassen, anders verander ik dat in een vliegend tapijt? (Met een Djin erin)

-Manifesto

-Mijn moeder werd toch begraven?

-Hetzelfde als Mart?

-Lijf uit lucht, hoewel ik niet weet of je die met een ander tezamen kunt toepassen, anders verander ik dat in een vliegend tapijt? (Met een Djin erin)
Lijf uit lucht kan je niet met meerdere personen doen voor zover ik weet, lijkt me onlogisch dat je je aan lucht kan vasthouden. Een vliegend tapijt is oké.

-Manifesto
Eum, manifesto is ECHT niet zo krachtig. Manifesto is een flavour-spreuk, doet speltechnisch erg weinig. Een handvol zand tover je ermee, echt niet genoeg om er een graf met te bedelven, tenzij je het 30 keer doet. Wat ik voor een halftovenaar betwijfel.

-Mijn moeder werd toch begraven?
Je moeder is nivees, maar ze leeft toch bij een norbardenstam? Dus zal ze ook begraven worden op norbardische wijze, verbrand dus.
Overigens, is er een reden waarom ze nivees is? Bedoel, kan je niet gewoon een norbardenmoeder nemen? Vind het nu zo vreemd dat je ras nivees is, terwijl daar eigelijk verhaaltechnisch geen reden voor is.

-Hetzelfde als Mart?
owkies

Overigens, twee zegels? Een zal wel genoeg zijn zeker.
En de opleiding is veel langer dan 6 jaar. 10 jaar om precies te zijn. Is de langste opleiding die er is qua magische scholing.

1) Wordt een tapijt.

2) hmm, daar heb je een punt.

3) Ik wilde het uiterlijk van een nivees, en dan kon ik ineens de kosten een beetje beperken.

4) ok.

5) 1 van de academie, eentje van de gilde.

Hmmm. Die uitleg met dat uiterlijk vind ik maar niets. Kan je dat niet laten?
Ik ben niet zo'n voorstander van zulke elementen als ze geen verhaaltechnische reden hebben.

ja, okays, zal hem ras: norbard geven. Maar mijn moeder is Nivees...

Mooi zo

=)

De dingetjes wat aangepast, behalve dat van de begrafenis, vind je de uitleg: "mijn vader wilde mijn moeder eren door haar op de Nivesenmanier te begraven"? Ja, ik weet het, het is een beetje gemakzucht, maar als ik dat begraaf-stukje verwissel met een verbrand-stukje, dan gaat er een deel van de magie-van-het-moment verloren...

T'is goed zo.