Vadicum Til Edana Amaris
InleidingDit is het Vadicum van Edana Amaris, geboren te Donnerbach, en studente van de Academie van heling en communicatie in voorheen genoemd Donnerbach. Afgestudeerd op 18-jarige leeftijd in de communicatie-tak. Contact met magische wezens beperkt zich tot andere magiërs en elfen.
Belangrijke eigenaardigheden: Ik ben mijn zicht verloren toen ik als student heb getracht de spreuk “Flits” te ver te modificeren. Hoewel dit een donkere tijd in mijn leven aankondigde ontdekte ik zo een vaardigheid die zich toen pas openbaarde aan mij. Ik was in staat om magische krachtlijnen te zien en met wat oefening te onderscheiden van elkaar. En ookal ben ik nu het licht van het leven verloren, met deze vaardigheid zal ik waarschijnlijk nog vele interessante magische ontdekkingen doen.
Met dank aan mijn academieleider, mijn ouders, en een bepaalde vrouw, genaamd Fia, die me heeft laten merken dat je nooit van het rechte pad mag afgaan, en dat magie een gevaar kan zijn.
Nadat ik ben vertrokken uit Donnerbach was mijn honger naar kennis nog lang niet gestild. Ik vertrok naar Issylia in de hoop nog meer te weten te komen. Ik kocht een afgeprijsd reidier van de markt in Donnerbach. Het was geen paard, maar het was alles dat ik kon betalen. De reis naar Issylia was redelijk saai dat ik weinig kon zien onderweg. Er is niet heel erg veel magie in de wereld... of toch geen magie die ik met mijn weinig ontwikkelde gave al kan opmerken. Maar met de hulp van wat vriendelijke en of vrezende medereizigers werd ik de juiste richting ingeduwd. Ik was zeer tevreden toen ik in de academie te Issylia terechtkwam. Ik voel me hier weer thuis, bij de krachtlijnen die ik terug kan waarnemen. Deze school is gespecialiseerd in antimagie, wat mij uitermate interesseert. Als er iets mis gaat met magie, dan is antimagie de perfecte tegenpool om een ramp te vermijden. Nadat ik mijn aanmeldingsbrief, gekregen van mijn mentor, aan de leider hier had gegeven, was ik onmiddelijk aangenomen. Ik ben helemaal klaar om mijn tweede opleiding te beginnen.
--
Vandaag was de les enorm moeilijk. Ik had een beetje last met het leren van de spreuk “Demonenban”. Hij leek mij helemaal niet aan te staan. Maar toen heb ik iemand leren kennen die er wat beter mee weg was. Hij leek het niet erg te vinden om me er doorheen te helpen. Zijn naam is Martijn Siëra. Hij is een magiër van het witte gilde. Ik ben hem zeer dankbaar voor zijn hulp. Morgen gaat hij me nog wat extra tips geven.
--
Martijn is vandaag vroegtijdig gestopt met zijn opleiding. Hij had nog iets gezegd over een roeping bij Praios maar hij is te snel weg gegaan. Ik kon hem niet eens meer vragen waar hij juist heen ging, en of ik hem ooit nog terug zou zien. Hij leek wel gestuurd door een nieuw soort kracht. Als hij natuurlijk echt is aangesproken door Praios' woorden, dan is het logisch dat die sterker zijn dan magie. Gelukkig is mijn gave wat aangesterkt. Ik weet zeker dat nu ik de matrixen en krachtlijnen beter begrijp en uit elkaar kan houden, alles veel gemakkelijker zal verlopen.
--
Vandaag ben ik afgestudeerd. Het was wederom niet gemakkelijk, maar na het al een keer te hebben gedaan in mijn eerste school waren de zenuwen er tenminste al af. Het was verwonderlijk hoe ik de spreuken voor mijn ogen vorm kon zien nemen. Ik kon alles zeer nauwkeurig aftekenen en vervormen. Ik weet zeker dat ik indruk heb gemaakt op een paar mensen. Ze hebben mij zelfs gevraagd om les te geven. Dit vind ik op zich geen slecht idee. Ik voel mij veel minder thuis in een wereld waarin ik werkeljk niets kan zien. Hier kan ik tenminste nog iets betekenen voor anderen, terwijl ik veilig blijf, en onderdak krijg. Daarbij ben ik deze school bets wat verschuldigd. Ik hoop dat ik het goed zal doen.
--
Een bode heeft mij net een brief gegeven, waarbij een kaart zat die zogezegd iets met mijn toekomst te maken zou hebben. Ik ben een beetje sceptisch maar mijn nieuwsgierigheid naar de echte wereld is groot. Ik vond het inderdaad eerst beter om hier te blijven, maar daar leer je niets mee. Ik moet mijn angst voor het duister opzij schuiven en gewoon daar gaan waar ik heen wilde. De juiste weg is mij al uitgelegd. Ik kan bijna niet wachten om te vertrekken. Mijn kariboe word al klaar gemaakt voor mij. Ze hebben mij hier toch niet meer nodig. De examens zijn net afgelopen, dus heb ik ook geen verplichtingen meer. Morgenochtend vertrek ik.
--
Ik heb net een lezing gehad met de kaarten. Ik weet niet wat ik moet geloven. Het is duidelijk dat de vrouw die me een pad heeft toegewezen magisch is, dus de kans bestaat dat haar lezing echt is. Dit kan ik uiteraard niet links laten liggen. Het zou dom zijn om haar te negeren. Dat kan destructief van aard zijn. Ze heeft echter ook andere mensen gevraagd waaronder duidelijk een druide en wat lijkt op een zeer wilde bron van magie, één die ik nog nooit heb gezien, noch over gelezen. Hij is duidelijk wel zeer onwettig bezig, dus met hem kan ik me beter niet associëren. Ik denk dat er voor de rest nog een dwerg was uitgenodigd en nog één of andere.... Rondrapriester. Rondramir. Zoals de boeken zeggen: Goden zijn sterker dan magie dus ik moet hem best niet al te veel in de weg leggen. Waarom zou ik ook. Kleine kanttekening echter, er zit magie in zijn familie, met name bij zijn zus.
--
Het is niet te geloven wat ik net heb aanschouwd. Eén of andere zwarte magiër genaamd Lyscom van fazar heeft geprobeerd om Borbarad op te roepen. Ik geloof niet dat hij in staat was om dit doel te volbrengen. Ik weet niet eens zeker of dit op zich wel mogelijk is. Borbarad is er al lang niet meer. Hij zou dood moeten zijn en de doden kunnen niet terug tot leven worden gebracht. Toch zeker niet door middel van magie. Dat is een recht gereserveerd voor de goden. Ja, hij was waarschijnlijk gewoon gek. Een machtige gek, maar toch. Wat veel interessanter is, is dat één van onze reisgenoten, die altijd al enorm veel magie uitstraalde, de draak Teklador bleek te zijn. Ik weet dat dit ongelooflijk klinkt, maar ik heb het nagekeken, en het was geen illusie-magie. Ik weet zeker dat dit werkelijk de machtige draak was. Hij heeft ons nog iets nagelaten. Een fluitje dat zogezegd één keer draken zou oproepen. Waar of niet, ik ga het niet uitproberen. Nog iets, Lyscom van Fazar was aan het experimenteren met slangenmensen. Ik geloof dat hij chimaeroloog was. Verder heb ik nog boeken in zijn bibliotheek gevonden die inderdaad over Borbarad gingen. Op zich is dit echter geen bewijs, en wilt dit niets zeggen. Ik heb de boeken niet meegenomen daar deze op de verboden lijst staan. De Rondrapriester heeft wat magisch gesteente meegenomen voor zichzelf. Hij doet maar. We hebben nog een paar slaven bevrijd die onder de invloed waren van Lyscom. Laten we hopen dat deze zwarte magiër echt dood is. We hebben hem van de toren zien vallen, en ik neem aan dat hij niet kon vliegen, dus het zal wel goed zitten.
--
Ik geloof dat het tijd is om mijn thesis te schrijven en een rank te stijgen. Dit lijkt me een haalbaar doel, voordat ik begin aan mijn derde en laatste opleiding. Wat ik eigenlijk van plan ben is het kenmerk “heling” van de spreuk “Rust lichaam” te vervangen door het kenmerk “Communicatie”. Zo wil ik bereiken om mensen hun dromen in te kunnen gaan, ze te kunnen bekijken, en misschien later, met een iets sterkere variant, ze eventueel vorm te kunnen geven. Ze laten veranderen. Ik heb hier enkele maanden voor opzij gezet. Nu nog hopen dat ik erin slaag.
--
Het is me eindelijk gelukt! De spreuk is klaar. Nu kan ik ze laten zien aan de magiërs die nu over mijn titel gaan beslissen, of deze spreuk al dan niet voldoende is, en of ze goed werkt, en of er geen problemen mee zijn. Ik ben echter zeker dat het een goede spreuk is. Er is werkelijk niets fout gegaan bij de creatie ervan. Het was vermoeiend maar ook verlichtend. Ik hoop op een dag een betere, ingewikkeldere spreuk te maken. Maar dat is niet meer voor nu.
--
Ik heb nu officieel de titel magister gekregen. Ik kan nu eindelijk mijn laatste opleiding gaan volgen te Kuslik. Ik zal deze betalen door les te geven in de spreuk waar mijn oorspronkelijke meester het beste in was, en waaruit ik mijn thesis heb gecreëerd, namelijk “Rust lichaam”. Ik vind het plezierig om mijn kennis te delen met anderen, en zo kan ik ondertussen weer kennis vergaren die ik nog niet bezat. Zo is alles al geregeld, en zo zal ik binnenkort starten.
--
De lessen hier te Kuslik zijn duidelijk enkel voor de heldersten van geest. Als je niet al een opleiding achter de rug hebt kan je hier net studeren. Het is een zeer ongewoon lessenpakket, met ongekende en soms duistere materialen. Maar je kan het duister niet verslaan als je het niet kent, denk ik. Die leuze is mij ter ore gekomen van een zwarte magiër die hier ook studeert. Haar naam is Vixen. Ze heeft geen achternaam omdat ze niet weet waar ze vandaan komt. Meer wilt ze er echter niet over zeggen. Het is vreemd dat zwarte, grijze, en zelfs witte magiërs onder éénzelfde academie les kunnen volgen, maar de Hesinde-priesters zien er op toe, dat er zich nergens problemen voordoen. Zo heb ik Vixen kunnen bevrienden. Zij ziet mijn blindheid niet als een probleem maar juist als een zegen. Ze zegt dat ik daardoor mijn gave veel beter kan ontwikkelen en gebruiken. Dat ik anders het zicht van het leven weg zou moeten filteren. Zo had ik het nog niet bekeken. Ze is zelfs jaloers op mij waar anderen stiekem de spot met mij drijven. Niet dat ik dat niet opmerk, maar ik zeg er niets van. Vixen soms wel, maar ach, ze is koppig en laat zich door niets afschrikken.
--
Ik heb een brief gekregen van een oude bekende. Ik heb het hier voorlopig wel gezien. Het is tijd om nog wat meer van de wereld te ontdekken, dingen mee te maken, en wonderen te aanschouwen. Dus daar ging ik weer. Uiteraard moest mijn zest weer de kop worden ingedrukt doordat er nog meer oude bekenden waren uitgenodigd, waaronder Mirvan. Die jongen blijft mij maar achtervolgen. Ik wou dat hij gewoon eens zei wat er op zijn gedachten lag te drukken in plaats van steeds zo hoog van de toren te blazen. Hoe dan ook, we vonden elkander weder in één of andere herberg, waar ik bij het binnenkomen, denk ik een rat langs mijn enkels voelde suizen. Mirvan was blijkbaar uitgenodigd om een wonder uit te voeren op een pasgeboren kind. Tevens wilde hij ook graag meedoen aan één of ander tornooi. Liever hij dan ik.
--
Ik denk dat Mirvan in de pan is gehakt door één of andere vrouw. Dat zal vast een deuk in zijn ego geven. Misschien dat hij nu wat aangenamer wordt om naar te luisteren. De dwerg waarmee hij even heeft zitten drinken heeft ook meegedaan, maar hij heeft zich niet weten plaatsen.
Opmerkelijk: in het schiettornooi heb ik een koppel gezien bestaand euit een elfin en een dwerg. Misschien dat hun verschillen toch bijgelegd kunnen worden op één of andere manier. Er is nog hoop voor de communicatie tussen die twee rassen. En als zij het kunnen dan toch zeker elfen en mensen...
--
Op het feest waren er een soort van toverdansers. De rest leek het niet echt door te hebben, maar terwijl zij hun kunsten vertoonden, werden ze allemaal betoverd. Het was echter maar een onschuldige spreuk die ervoor zorgden dat de dansers aangenmaer werden bevonden. Wat echter interessanter is, is dat een Travia-priesteres die ter plekke was, plotseling een visioen kreeg. Het ging over een Tsa-priesteres die werd geëxecuteerd door de bevolking. En uiteraard was dat een reden voor ons om op pad te gaan. Verassend genoeg met twee van de tornooi-strijders erbij. Een boogschutter en een dwergenkrijger.
Onderwerp: Vadicum Edana Amaris 
ma jun 27, 2011 6:59 pm
dan doe ik ook vriendelijker é ^^
