De Alchemist

Dawn schuifelt door de straten terug naar de alchemist. Ze heetf al 18 van de 24 zakjes van haar beide riemen gevuld met helingsdrankjes, en moet er nog 6 hebben. Maar is dat wel genoeg? Is er niet iets anders dat ze nog zou kunnen doen. Veel kon ze immers niet betekenen. Halverwege kijkt Dawn vluchtig naar haar broche. Ze wist zelfs niet eens wat de bedoeling ervan was. Hoe kon ze er dan iets nuttigs mee doen? Lyam had ook een goddelijk geschenk gekregen, maar hij, een simpele bard, kon er meer mee doen, dan zij met haar broche. Ze was bij de alchemist aangekomen. Gefrustreerd klopte ze harder op de deur dan ze bedoelde.

Misschien had de Alchemist wel een idee. Hij was immers niet de eerste de beste...

Tyros Prahe doet open met meerdere potjes in zijn handen, zijn witte haar in de war, en een vuile, bevlekte werkjas. "Dawn, mijn kind, kom snel binnen. Er is nog zoveel te doen, zoveel te brouwen. Heb je gekeken naar dat salamanderoog waar ik het je gisteren over had? Handig voor die OCOLUS. Ow, en wat over die zilvertong? Ik moet dringend wat doen aan de Galdrikstenen hier. Oh, nog zoveel te brouwen, zoweinig tijd. Ooh, dit zijn zo'n opwindende tijden!" als een klein kind klapt de man in zijn handen nadat hij de potjes neerlegt op een werkbank vol met drankjes. "Zo leuk, zo leuk, ik heb zo'n pret niet meer gehad sinds mijn dwergenexpeditie!"
Het lijkt alsof hij Dawn al compleet is vergeten, als hij begint te prutsen aan een destilator...

BTW: Je krijgt +1 alchemie, +1 speciale ervaring erop omdat je heel de tijd met zo'n masterbrain werkt.

"Meester Prahe, wat bent u weer opgewonden. U lijkt het bijna leuk te vinden dat het oorlog is. Kijkt u er niet tegenop om de ondoden te bevechten? En wat als we - laten we het hopen - zegevieren? U zult waarschijnlijk failliet gaan? Laat me alstublieft uw kas wat spijzen. Een briliant man als u moet mensen kunnen blijven helpen." Dawn legt pakweg 200 dukaten op een gammel tafeltje, niet zeker of de alchemist hem al dan niet hoort. "Trouwens, wat is een OCOLUS?"

"Weet U, ik zou graag wat meer kunnen doen in deze oorlog dan rondhuppelen en helingspotjes rondstrooien. Heeft u misschien een idee?" Dawn zucht een beetje. "Heeft u soms nog hulp nodig met dat ding?" ze wijst naar de destillator.

"En trouwens, ik was dit helemaal vergeten, maar weet u, er zit een bard bij ons in de groep." Dawn port de stenen die Meester Prahe "Galdrikstenen" had genoemd. "En ik weet dat hij verschrikkelijk veel griffioenenveren heeft verzameld. Ik dacht dat u er iets mee kon doen, of vergis ik me?" Onhandig als Dawn is laat ze één van de stenen vallen. Met een rode blos doet ze alsof het niet is gebeurd en legt de steen terug.

"Meester Prahe? Luistert u?"

"Ow, eum, vechten tegen ondoden? Neen meisje, dat klinkt helemaal niet leuk. Wie beweert zoiets vreselijks nu? Tuurlijk is dat niet goed, maar ik heb niet zoveel bestellingen gehad in 30 jaar. Nuja, eigelijk zijn het geen bestellingen", hij krapt wat in zijn witte haar, " maar ik heb in al die jaren niet zoveel diversiteit aan drankjes gemaakt. Is dat niet geweldig!
Over dat faillissement maak ik me geen zorgen meisje, op mijn leeftijd zijn toekomstperspectieven niet meer zo belangrijk, en ik heb toch niemand waaraan ik de zaak kan achterlaten. Zolang de goden het willen, zal ik mensen helpen met mijn gaves.
Brouwen is waar ik door Tsa voor in de wieg ben gelegd."
Opeens loopt hij naar een assistent: "Geen rode weigenaar, ezelsoor, gestileerde levertraan heb je nodig! Jij daar, gebruik wat meer Gargylgroes. En sneller! Er is nog zoveel te doen!"
"Ow, OCOLUS, je weet wel, een spreuk waarmee tovenaars magische Maxtricen zien? Ik heb het gedestileerd in een flesje. Handig voor mijn brillenglazen te wassen, voornamelijk. Zo kan ik de maxtrixen beter zien!"
"Bedankt voor het geld meisje, ik stel het op prijs. Hoe is jou verhouding met heer Nemrod eigelijk?"
"Ideeën? Zoveel ideeën? En dat ding, is maar een stomme destilator. Nergens goed voor, je krijgt hetzelfde effect met Atroxvuur. Mischien een tikkeltje Amber..." zijn gedachten dwalen af, hij begint wat in zichzelf te mompelen, en roept dan: "Mischien demonenzuur? Of eum, wapenbalsem, Veel wapenbalsem! Ik heb griffioenenveren nodig! Veel veren! Laat maar komen, zou geweldig zijn! Owja, wat nog meer? Drakenadem? AERELITIUS? Maar nog nooit getest, o nee, nog niet getest. ja! banpoeder mischien? Gevaarlijk spul om te maken echter, lastig zonder de juiste Dematrixer. Mischien zonder het linkerstegma? Wat denk jij kind?"

Dawn lacht een beetje ongemakkelijk. "Oh Meester Prahne, ik vrees dat ik u niet helemaal begrijp. U bent natuurlijk veel beter dan ik in wat u doet, en ik begrijp niets van die terminologie. Ik weet zeker dat wat u ook doet, het in orde is."

Dawn gebaard een beetje naar haar lege zakjes. "Heeft u trouwens nog een paar helingsdrankjes? Ik heb er nog 6 nodig, maar dan zonder neveneffecten. Ik denk namelijk dat die niet handig zijn in een gevecht."

Dawn knipoogt naar de assistent waar meester Prahne tegen was uitgevlogen, om hem een flintertje troost aan te bieden. "Mijn verhouding met heer Nemrod, vraagt u, meester Prahne? Tja, in het begin vond ik hem een beetje een gemeen persoon die de dingen te ver doordrijft. Ik zag hem als een man met een zwart hart, en even zwarte humor. Maar ik ben hem zeer beginnen te appreciëren. Enkel spijtig dat hij is gevangen genomen door Galotta." Dawn zucht een beetje. "We zullen hem proberen vrij te krijgen."

"Meester Prahne, mijn heer, wilt u dat ik nog iets voor u doe? Anders loop ik hier ook maar in de weg van uw opgewonden blijdschap."

"Helingsdrankjes meisje? Ik ben eraan bezig, ik ben eraan bezig. Als ik maar wat meer wirselkruid zou hebben! Ik heb nog twee drankjes klaar, beide van zeer goede kwaliteit (2xF), en daarnaast heb ik nog een REGENUS-drankje, al moet ik zeggen dat de destilus van het trollenbloed niet het meeste zuivere was. Dat probleem heb je vaker met correlaterende drankjes. Jaja, je mag het hebben hoor, het zal deze oude man plezier doen als je er mensen met kan helpen.
Neveneffecten, nee, neveneffecten kunnen we niet gebruiken. Niet goed. Mischien met een zuiverde waterbasin, dat we zo'n fouten kunnen vermijden... wat denk jij kindje?"
De oude man huppelt nu naar een deur aan de achterkant van het laberatorium. De deur is met een zwaar slot van dwergse makkelij gesloten.
"Een ferdokus 839 G, het beste op de markt van moderne beveiliging, en met rede. Ik hou hierachter een aantal van mijn... experimenten.
Kan jij een geheim bewaren, kind? Met Nemrod verdwenen, kan ik je een goed bewaard geheimpje laten zien." De man legt zijn vinger op zijn mond, giechelt als een klein meisje en fluistert dan: "Maar je mag het aan niemand vertellen hoor, kom maar mee."
Met een sleutel rond zijn hals opent hij slot met 7 droge klikken, en gaat de donkere kamer binnen. Het is er stoffig en duf, en je ziet vaag de contouren van verschillende kasten met potjes en boeken tegen de muren.
De alchemist loopt naar de achterste muur toe, en haalt er een klein kistje op. Met de sleutelbos rond zijn nek opent hij het kistje, waar een groot rood kussentje in zit. Op samenzweerdigere toon haalt hij er twee pilletjes uit, en fluisterd: "Dit zijn 2 roodkapwilskappillen. Ze beschermen je rechtstreeks tegen de magie van de kwade magiër Galotta. Dextrod heeft me jaren geleden gechanteerd om deze pillen voor hem te maken, en hij dacht dat ik hem alles had afgegeven. Jij en ik weten nu echter beter. Jij mag de pillen hebben voor je strijd tegen Galotta, ik kan ze toch niet meer gebruiken.
Als je wilt kan je helpen demonenzuur te maken, ik heb er al twee porties van gemaakt. Je hulp is zeker welkom. Of haal je vriend met de griffioenenveren?"

Verbaasd staart Dawn de oude alchemist aan. Van zijn ouderdom lijkt niets door te schemeren. "Meester Prahne. U zou me zomaar die dingen geven? U kent me niet eens goed." Toch neemd Dawn de pillen aan. "Maar alle hulp is zeker welkom. Ik ben u zeer erkentelijk, meester Prahne."
Dawn denkt eventjes na over de snel door elkaar gehaspelde verzoeken van de oude man. "Ik weet mijn vriend eigenlijk niet echt zijn. Weet u wat, ik zal u eerst een beetje helpen met dat demonenzuur van u, en dan zal ik Lyam gaan zoeken. Ik kan echter niet beloven dat ik hem snel vind." Dawn zucht eventjes. "Ik denk dat ik het beste eerst alle herbergen af kan gaan. Hij is immers eeen bard."

"Dawn, ik herken een goed hart als ik het zie. Je bent een geweide, wat meer moet ik hebben om zeker te zijn dat je de hulp waard bent? En bovendien, terwijl zovele in deze stad bezig zijn met de vernietiging van de vijand, heb jij begrepen waar het echt over gaat: het redden van mensenlevens. De sterkste militaire campange kan niet vermijden dat er doden zullen vallen, maar wij, meisje, wij hebben leven in onze handen", demonstratief steekt hij een helingsdrankje omhoog, "en dat is veel belangrijker dan eerder wat wat die krijgers daar aan het doen zijn." De pillen overhandigend mompelt hij: "Mischien toch wat meer spinnendrag, of gewoon wat lacaturmezuur kan voor een betere astrale regeneratus zorgen, mischien als ik... " De man lijkt terug in gedachten verzonken.

"Dankjewel, Meester Prahne. Om uw goedheid te betalen zal ik onmiddelijk Lyam gaan zoeken. Griffioenenveren zijn zeldzaam, maar hij heeft ze. Ik zal ervoor zorgen dat u ze krijgt. Haha, weet dat hij er een harnas uit wilde maken?"
Dawn schud haar hoofd een beetje. De bard had soms de gekste ideeën. "Maar dan laat ik u nu over aan uw gedachten. Ik probeer zo snel mogelijk terug te keren."

Dawn glimlacht nog een keertje en stapt de deur uit, op zoek naar Lyam.

Lyam kijkt over de rand van de op zijn kant gedraaide tafel als hij Dawn de herberg ziet binnenwandelen. In paniek staat hij recht en loopt duikend onder vliegende borden en bierkannen naar de deur. "Ren !, Ik leg het je later wel uit!" Hij stormt door de deur en loopt regelrecht tegen de zijkant van een stilstaand paard. "Laat maar jongens" zegt een stinkende man in de deuropening. "Hij heeft zichzelf al genoeg belachelijk gemaakt." Lyam staat recht met een zure blik op zijn gezicht en klopt het stof af zijn mantel. Hij kijkt even gegeneerd naar Dawn en zegt "Kom, wandel even mee, je hebt vast iets geweldig te vertellen"

Dawn slaagt er niet echt in om haar lachen in te houden, maar probeert het toch. "Lyam, wat heb je jezelf nu weer op de hals gehaald, jongen?" Dawn inspecteert de vriendelijke bard eventjes. "Je hebt jezelf toch niet verwond, hoop ik?"

"Maar goed, luister. Eerst en vooral, ik heb geweldig nieuws!!! Dawn fluister iets in Lyam's oor. (PM) "Tof heh? Maar mondje dicht. Oh, en jij had toch griffioenenveren? Ik ben al een tijdje in dienst bij een alchemist die die heel goed zou kunnen gebruiken. Wil je er misschien afstand van doen? Desnoods betaal ik wel het nodige geld."

"M'n griffioenenveren? Kwam je me daarvoor zoeken? Mja ik geef ze wel met je mee.. Ik heb opgezocht wat zo'n harnas van veren doet en ik ben toch niet zo laaiend enthousiast meer. Je hoeft er niet voor te betalen maar ik hoop wel dat ik je dan, indien ik het nodig zou hebben, is een keer om een gunst mag vragen. Die veren zijn samen zo'n 400 dukaten waard. Mensenlevens zijn nu belangerijker dan mijn stomme schulden." Hij overhandigt Dawn zijn rugzak. "Er zitten er ongeveer zo'n 160 in. Ik hoop dat je daarmee meer dan toekomt. En moest die alchemist misschien een drankje hebben dat wonderen doet voor een Bard neem ik dat met plezier aan." Hij kijkt naar Dawn en ziet haar ietwat bezorgde gezicht. "Geen reden tot paniek, ik maak zoiets elke week mee " *lacht* Ik leg het je later wel is uit."

"Dankjewel Lyam! En die gunst krijg je! Zolang je maar niets al te... niet-Tsa-bevallig vraagt. Hm?" Dawn neemt de veren aan. "Kom anders mee naar de alchemist. Heer Prahne heeft misschien wel iets voor jou. Ik weet zelf niet altijd wat hij... maakt. Wat denk je?"

"Ja, ik ga wel mee. Dan heb ik toch nog even vriendelijk gezelschap" Met een grijns loopt Lyam achter Dawn

Lyam en Dawn wandelen zo terug naar de alchemist. Bij zijn deur aangekomen denkt Dawn dat het misschien slim is om de nietsvermoedende bard even te waarschuwen voor de oude man zijn krankzinnigheden.
"Meester Prahne is een beetje excentriek. Hij huppelt vaak kinderlijk rond en springt ongelooflijk hard van de hak op den tak. En als hij iets uitlegt dat je niet begrijpt, gewoon lachen en jaknikken."
En met een nog geruststellend glimlachje op haar gezicht gaat Dawn naar binnen, met Lyam in haar kielzog.

Tyros Prahne komt al huppeld op jullie af, zijn haar is een complete warboel, en hij heeft wat roetssporen op zijn gezicht. Wat verder in het laberatorium zijn twee assistenten een grote roetvlek op het parket aan het wegboenen. Wat verder ligt er gebrokken glas.

"Dawn meisje, je bent terug. Je was opeens verdwenen, ik dacht al dat je mischien perongeluk een VISIBILI-drankje tot je had genomen", de man barst uit in een giechelen, maar blijkbaar moet ik mijn bril gewoon wat aanscherpen. Mischien als ik wat doelwater gebruik voor een glaslegering..." de man zinkt al mompelend weer weg in gedachten.

Plots schrikt hij terug wakker: "Ow, ja, waar was ik. Trek je niets aan van de rotszooi hier, we hebben een klein fosforongelukje gehad bij het produceren van drakenadem. Niets om je zorgen over te maken." Je schrikt plotseling, als de man ter plekke in de lucht begint te springen, "Dit is allemaal zo leuk! Dit is leven, spelen met vuur! Joepie!!!" De man begint de kamer rond te rennen, her en der springt een verschrikte assistent net op tijd uit de weg.

Uiteindelijk komt hij terug voor jullie te staan, al hijgend zegt hij: "Vergeef me, maar ik heb al sinds lange tijd met niet zo geamusseerd. Je hebt een vriend bij Dawn? Met wie heb ik de eer?"

Met een grote grimas kijkt Lyam de man aan. "Ik bewonder uw enthousiasme heer Prahne. Mijn naam is Lyam Hoogmolen. U kent misschien mijn vader, Matrim Hoogmolen? En oh ja ! Ik heb iets dat u misschien nog euforischer zal maken." Lyam rommelt in zijn tas en haalt een grote samengebonden bundel van griffioenenveren eruit. "Je hebt er vast iets aan! En beste man, ik had nog een vraag. Heeft u eventueel iets in ruil dat handig kan zijn voor een Bard? Iets dat de mensen laat opkijken? Iets waar ik iets spectaculairs mee kan doen!" Met een grote glimlach geeft Lyam de verenbundel aan Tyros Prahne.

occ: hmmm, kan Thenaka ook even binnen wippen, ik het Tyros wat te vragen ivm het tweede component in koperen elixirflacon die hij voor Dextrot gemaakt heeft. ..

Sure, jump in.

De deur gaat nogmaals open wanneer Thenaka in snelle tred binnen komt, Sojiro die een pas achter hem was sluit deze weer en gaat er voor staan met gekruiste armen.
Thenaka kijkt verrast naar Dawn en Lyam, hij had niet verwacht hun hier te vinden. Hij wist dat Dawn een alchimist aan het helpen was maar dat ze Tyros Prahne hielp wist hij echter niet. Hij had ook gedacht dat Lyam zich ergens in een herberg had verstop met zijn verhalen.

"Dawn, Lyam." Begon Thenaka gladjes met een grijns rond zijn gebroken lip. "Jullie had ik hier niet verwacht..."

"Thenaka, mijn beste, waar zou ik anders zijn? Ik sta een beetje in voor jullie gezondheid, is het niet?" Dawn wijst op de helingsdrankjes in de gordels die ze draagt. "Tenzij je dat lieve rniet wilt natuurlijk." Onderzoekend kijkt ze Thenaka aan. "Maar wat kom jij hier in hemelsnaam doen? Wat heeft een alchemist dat jou zou interesseren?"
Dawn draait zich terug naar de alchemist. "Heer Prahne, uw geheugen lijkt u een beetje in de steek te laten. Ik zei toch dat ik de vriend ging halen met de griffioenenveren? Kijk, hier is hij." Schichtig kijkt ze naar Thenaka. "Maar wat hij hier komt doen weet ik niet..."

occ: ik weet niet wie juist de koperen elicxerflacon had, maar veel maakt 't niet uit of ik hem heb.
Edit: kleine aanpassing op het einde

ic:

"Ik kom voor dit." Hij haalt de elixerflacon uit zijn riembuidel en zet deze op de toonbank. Onderzoekend kijkt hij naar de alchemist naar een teken van erkenning op het oude gezicht. "Deze heb jij gemaakt, niet? Ik denk dat het Bishdariël's Vloek heet.’"

Dawn kijkt verbaasd naar de flacon. "Wat moet dat ding voorstellen?"

"Dat ding," antwoord Thenaka met een sluwe glimlach. "Is één van de doodelijkste giffen die er in Avonturië te vinden is, en hij --wijzend naar Tyros-- heeft het gemaakt." Ongeduldig tokkelt hij met zijn vingers op de toonbank wachtend op een antwoord van de Alchemist.

"Matrim Hoogmolen, Hoogmolen, Hoogmolen, ... Nee, zegt me niets." De man kijkt schuin naar boven, diep denkend over de naam van de bard. Dan vallen zijn ogen op de griffioenenveren van Lyam. Opeens springt de man in de lucht met een luidende kreet: "Joepieeeeee!" Hij neemt Lyam vast aan zijn handen, en huppelt met hem de kamer rond. "Geweldig jongen, geweldig! Hiermee kan ik gallioenen wapenbalsem maken!!! Geweldig, eureka! Jaaaaahhh" Dan loopt hij naar Dawn, en geeft de geweide een smakkende zoen op haar wang. De baard van de oude zonderling prikt de zachte huid van Dawn. "Geweldig meisje, je hebt goede vrienden! Met deze veren kan ik wapenbalsem maken, die ervoor zorgen dat wapens meer verharden, onbreekbaar worden, en zelfs demonen schade kunnen berokkenen! Geweldig!"

Dan komt Thenaka de zaak binnen, en Tyros Prahne loopt naar hem toe: "Ahh, nog een klant! Het zijn gouden tijden, gouden tijden." Zijn grijns verdwijnst echter als sneeuw voor de zon, wanneer Thenaka het drankje neerzet. recht in de ogen van Thenaka kijkend antwoord hij: "Op bevel van de KGIA kan over deze drank niets zeggen, anders speel ik met mijn leven. Hoe kom jij aan dit gif, dit is normaal geklasseerd in de geheime archieven van de KGIA".

Rustig wandelt hij naar nu naar Lyam, niet wachtend op een antwoord. (Mensen met 10 of meer mensenkennis zien de man echter over zijn hele lichaam beven) Met een glimlach zegt hij "Voor een bard van jou caliber heb ik zeker iets in huis." Tyros neemt 12 kleine glazen bolletjes van een schap, waar een grijsachtige vloeistof in lijkt te zweven. "Een beetje kinderachtig mischien, maar dit zijn mistbommen. Gooi ze op de grond en ze veroorzaken een mistwolk van enkele passen breed en hoog, die echter na een tiental seconden terug verdwijnen. Erg handig voor dramatische opkomsten."
Op een samenzwerige fluisterd Tyros aan Lyam: "Ik ben ze in mijn jonge tijd nog veel gebruikt om de vrouwen mee te imponeren. Nu kan jij ze echter beter gebruiken."

Verderlopend pakt hij een grote, lichtgevende glazen buis op van het schap. "Dit is een prototype voor een wapen dat ik in opdracht van de KGIA aan het gebruiken was. Er zit wit fosforlicht in, dat bij contact met lucht een giganische lichtflits geeft. Tenzij je het recht tegen je krijgt doet het geen schade, maar als je recht naar het licht kijkt kan je voor meerdere minuten verblind zijn. In theorie althans... ik heb het nog niet uitgeprobeerd. Veel plezier ermee, Lyam Hoogmolen!"