Helme Haffax

oc: ik ga ff Sanosuke spelen é omdat hij anders maar blijft zitten.

Sanosuke had zijn vuisten gebald waardoor zijn knokels wit werden. Hij had in stilte naar ieder woord geluisterd, ookal had hij er geen woord van verstaan had hij toch een vermoede waarover het ging. Het was echter duidelijk dat Hafax wou dat ze weg gingen. "we gaan Daan." zei hij in gebroken Garethi met zijn Maraskaanse tongval.

"Onze Maraskaanse vriend heeft zijn tong teruggevonden. En met wie heb ik hier de eer?"
Overschakelend naar vloeiend maraskaans zegt hij: "Vertel me eens, Maraskaan, waarom sta je aan de kant van de middenrijkse troepen, Het waren zij die je land zijn binnengevallen, van je volk slaven gemaakt, je onderwerpt. Het zijn zei die de chaos en oorlog hebben binnengebracht. Waarom help je hen?"

Zijn wenkbrauwen optrekkend kijkt hij stuurs naar Hafax maar hersteld zich snel weer en antwoord in het Maraskaans. "Dat heer is de beslissing van mijn Sensei. Maar ik sta achter zijn beslissingen niet zoals ik deed wanneer ik zijn vader diende, moge hij branden in de nederhellen!" Sano spuugde het er bijna eruit. "De Schaduwdanser (Thenaka= schaduw Khan=danser) heeft de eer van de Tranen van Boron hersteld en heeft ons teruggebracht uit de zwartheid waar zijn vader ons in had geleid. Hij is trouw aan Maraskan maar diend het Keizerrijk door het gevaar waarin het verkeerd."

Daan ziet Sanosuke's woede, en vreest het ergste, hij begrijpt wenig van dan Maraskaans, maar de toon van de stem van beider mannen sprak boekdelen.

"Ik vrees dat ik uw woede niet begrijp heer Haffax, ik heb me enkel en alleen zo ingedekt dat ik absoluut zeker was dat ik geen, euhm, verplichte vakantie had in een van uw tenten. En wees eerlijk, dat zou u ook doen."

Daan richt zich tot Sanosuke:
"Kalmeer even wil je, er staat 5000 man rond ons, ik denk dat woede op dit moment geen positieve houding is."

En terug tot Haffax:

"Heer, ik ben hier gekomen in de hoop een overeenkomst te bereiken, ik ga niet akkoord met wat Gareth in het verleden met Maraskan heeft gedaan, en daarom wil ik dat deze overeenkomst tot een goed einde komt.
De macht die die brief me geeft is genoeg, als ik deze overeenkomst sluit is ze bindend, mijn handtekening komt erop, die van Wolfhart ook, dat doen we hier. Dan gaan wij terug, en wordt er een 3de handtekening op geplaatst, van de vier mensen die buiten ons ook deze macht hebben, zijn er 2 die maar al te graag willen tekenen. U hoeft niet met ons mee, zodra de derde handtekening erop staat kom ik terug, en u weet net zo goed als ik dat ik niets, maar dan ook niets, kan doen aan de Praioten, ze zijn zo arrogant om zelfs als dit door Emer zelf wordt getekent u nog steeds op te pakken. En de TSA-geweiden, volgens mij weet zelfs TSa zelf niet wat ze gaan doen, het ene moment willen ze dit, het andere moment weer iets anders!

En als u persé een handtekening van Emer of Rohadja wil, dat wordt volgens mij een groot probleem: Rohadja's lijk ligt ergens op het Mythraëlsvels, en Emer rouwt, ze spreekt met niemand meer, ook niet met ons. Ze heeft ons de macht gegeven om, tijdelijk, te doen wat zij niet kan, wij hebben dezelfde macht als zij, tijdelijk, dat klopt, maar het is en blijft dezelfde macht. U kan kiezen, ofwel neemt u de overeenkomst aan die ons beiden tergoede komt, ofwel laat u Galotta doen wat hij wil, en ALS Gareth dan valt, wie weet wat zijn volgende doel is? Misschien vliegt Kolok-hai dan wel naar Maraskan,..."

Daan zet zich schrap voor wat er nu volgt.

"En wie u mag u dan wel zijn, dat u zulke macht heeft? Wat geeft mij garanties dat jullie je aan de afspraak zullen houden? Emer mag dan nu rouwen, als ze terug bekomen is zal ze jou vast ter verantwoordeing roepen voor het weggeven van een gestolen land van haar. Waarom denk je dat jij hiermee kan wegkomen?"

Haffax lijkt gekalmeerd te zijn, en zegt nu iets zachter: "Breng alvast mijn condolaties over vanwege haar dochter. Ik heb Rohaja altijd al een lief kind gevonden, ooit zal ze een goede keizerin worden."

Terug kordaat zegt hij: "Galotta heeft niets met mij te zoeken, die gek is enkel uit op wraak. Bovendien, als hij oorlog wilt met ons, kan hij oorlog krijgen, ik ben niet bang voor een magiër. Ik heb al meer oorlogen uitgevochten dan jij jaren telt, ik vrees de dood niet.

Bikkelharde garanties, daar gaat het over heer Daan. Kan u mij die bezorgen?"

"Emer heeft mij de garantie gegeven dat onze macht gelijk staat met de hare, mits we ons konden verantwoorden, Emer is een redelijke vrouw, ze zal begrijpen dat wij hebben gekozen voor het minste van twee kwaden, en indien ze dat niet doet, dan zal Dextrot dat doen. Hij wéét dat wij het beste willen voor het Middenrijk, en Emer weet dat ook.

Als u andere garanties wil, welke dan?"

"Ik wil die ziel, vriend... Van wij krijg ik hem?" dreigend helt Haffax zich over de tafel, richting je gezicht.

"Daan, zwi-jg its time we gaan." Sanosuke staat op en maakt een buiging voor Hafax. In het Maraskaans zegt hij. "Ik denk dat het beter is dat we gaan heer Hafax."

Daan glimlacht naar Haffax

"Tot genoegen Heer Haffax,
ik zal terugkomen met de voorwaarden die je wil, ik zal zelfs de moeite doen om aan je derde voorwaarde te voldoen, misschien vind ik iemand, maar ik kan niets beloven."

Hierop draait hij zich om en wandeld de tent uit, hij keert zich naar Sanosuke: "Sanosuke, jij moet me op de terugweg eens enkele woorden Maraskaans leren, ik hou er niet van als ik twee mensen hoor lullen over een situatie waar ik middenin zit, zonder dat ik ze begrijp"

Met opgetrokke wenkbrouwen kijkt hij Daan niets begrijpend aan.

"Sonosuke" zeg ik, terwijl ik op hem wijs "leer mij" ik wijs op mezelf "maraskaans spreken" ik doe alsof ik praat


^^

"Ask Sensei"