Helme Haffax

Voor ik dit in-game topic post.

Wie gaat er naar Helme Haffax?
En gaan jullie iets proberen, of gaan jullie braaf te paard naar de afspraak, zonder surprises?

Thenaka gaat niet

Niet! :O Allé, en je "Kill everything for the good cause" mentaliteit dan?

die is met de +2slimheid wat verminderd

ROFL

Ik ga

Alleen?

Als niemand anders meegaat wel denk ik :-)

Thenaka stuurt één van de Tranen mee (Sanosuke). Hij is degene die ik samen met Sojiro naar Emer heb gestuurd. Thenaka vertrouwd hem met zijn leven.
Thenaka zeg'm dat hij er voor moet zorgen dat Daan in leven blijft. Hij moet echter zijn tong achter zijn tanden houden en zijn afkeer verbergen. Pas als het uit de hand loopt mag hij zijn zwaard trekken om Daan met zijn leven te verdedigen. Hij moet ook Thenaka vertellen van wat hij ziet en hoort als hij terug is. Vooral over hoeveel man en waar het leger zich bevind maar ook de gesprekken.

"Daan, mijn vriend." Thenaka kijkt hem bezorgd en een beetje kwaad aan. "Ik ga niet akoord met wat je van plan bent maar het is niet mijn plaats om je tegen te houden. Ik vertrouw in je oordeel maar wees voorzichtig. Zelfs met goede intenties en een zuiver hart kan je in de schaduw vallen. Ga géén pact aan. Het lijkt een kleine prijs voor wat je krijgt maar je geeft alles op waarvoor je staat." Thenaka kijkt hem diep in de ogenom zijn ernst te laten zien. "Ik stuur Sano met je mee om je te beschermen, zorg ervoor dat hij ter aller tijde bij je blijft. Begrepen? Hij zal je rug dekken. Moge Boron bij je zijn." Na die woorden wandelt Thenaka weg zonder om te kijken. Als Daan zich omdraait staat Sanoske met gekruiste armen hem aan te kijken. Het is duidelijk aan hem te zien dat hij Daans keuze niet goed keurt.

"Sanosuke, Haffax wil hetzelfde als jullie, een vrij maraskan. Zijn voorwaarde is een vrij Maraskan, niet een vrij Maraskan onder zijn bewind, enkel een vrij Marasken. Jullie kunnen het nog steeds regeren, dat moet hij zelf niet, dat was geen voorwaarde :-) "

Wolfhart besluit om Daan te vergezellen, weet zichzelf (dankzij de Random number generator) te overtuigen dat het niet onwettig is om met hem te praten..

Sanosuke, Wolfhart en Daan geven hun paard de sporen, en algauw hebben ze het zicht van de muren van Gareth achter zich gelaten, en versmelt de wereld in een waas van groene bomen die langs hen heen flitsen. Als schaduwen rijden ze, soepel springend over boomstammen, en laaghangende takken ontwijkend.
Als de maan op zijn hoogst staat, en de volle kelk heeft aangenomen, komen jullie aan op de open plek in het bos. Zes mannen met een glazend borstplaat en bewapend met pieken, staat jullie op te wachten. Hun gezichten staan vol littekens, en je ziet hun ogen steeds naar de rand van het bos flitsen. Dit zijn getrainde elitesoldaten.

"Gegroet, vertegenwoordigers van het keizerrijk. Wij zijn hier om u te begeleiden naar onze heer, maar voordat we naar hem toe gaan moet ik jullie eerst verzoeken al jullie wapens af te geven, waarna we jullie zullen fouilleren. Personen die op dat moment nog wapens dragen, zullen ter plekke worden geëxecuteerd. Daarna zou ik graag willen dat jullie deze zwarte blinddoeken willen opdoen. Daarna zullen we jullie naar de generaal brengen."

(Vermeld of je je wapens aflegt, en of je er ergens wat verborgen houd.)

Ik geef alles af

((Sorry dat ik hier niet heb gereageerd, maar ik heb deze en komende week erg weinig tijd om dingen op het forum te posten ))

Kiran geeft ook al zijn wapens af

Geblinddoekt worden jullie meegevoerd naar het bos, telkens begeleid door een sterke hand op jullie schouders. Een barre mannenstem doorbreekt het eenzame geluid van brekende takjes: "Praat wat jullie willen met de generaal, maar bij de minste blijk van agressie tegenover hem, zijn jullie ten dode opgeschreven.. Jullie hebben zijn woord als heer dat jullie niets zal overkomen, tenzij jullie hem aanvallen."

Nadat jullie al het gevoel van richting en tijd zijn verloren, worden jullie blinddoeken afgenomen. Jullie staan in een grote, gesloten veldtent, voor een grote eikenhouten tafel. Aan de kant staan enkele kisten, en een aantal kandelaars, die de tent verlichten.
Voor jullie zit een man, rond de 40, gespierd en met een korte haarsnit. Met een wijd gebaar gebaart hij jullie te gaan zitten op de krukjes aan jullie kant van de tafel.
Aan de achterkant van de tent nemen twee geharnaste soldaten positie in, hun handen rustend op een tweehander.
"Ga zitten, vertegenwoordigers van het rijk. Het stemt me goedgeluimd dat het keizerrijk toch wilt luisteren naar mijn voorstel. Ik dien nog steeds het rijk, en mijn grootste wens is om de Rohaja en met haar, het rijk, terug te dienen."
Helme schuift een grote stafkaart van het keizerrijk op de tafel.
"Kan ik jullie trouwens wat te drinken aanbieden? Ik probeer altijd de Traviaanse geboden te respecteren voor mijn gasten. Kan een goed wijntje van 14 Hal jullie interesseren? Een Havenaans wijntje, gerijpt met een bouquet van appel, verse Araniër en de droge rode druif."
Een bediende in liverei van de drakengarde komt binnen, en schenkt jullie in kristallen glazen de wijn uit. Helme Haffax laat de wijn als een volleerd sommelier in zijn glas ronddraaien, waarna hij er een klein slokje van neemt.
"Mijn moeder vertelde me vroeger dat je elke dag moet leven alsof het je laatste is. Geniet van alles, maar met mate. Een toost, op het overwinnen van het kwade"
Hij heft zijn glas op, en roept uit: "Voor iedereen die het geluk zoekt, dat ze het zullen vinden! En dat de duisternis, die de verhindert, door lucht zal worden verdreven."
Helme grimlacht: "Ik vraag niet veel. Een ziel, en een onafhankelijk Maraskan met respect voor de keizerlijke troon. In ruil krijg je 5000 soldaten, onder mijn bevel. Ik ben hier om te dienen."
Hij wijst met zijn linkerhand naar de kaart, net op de plek waar Werheim stond. Het valt jullie nu op dat hij zijn rechterarm al heel het gesprek in zijn mouw gehuld houdt. "Ik heb gehoord over de veldslag te Werheim. het keizerrijkse militaire hart uit zijn lichaam gerukt. Jullie kunnen mijn troepen vast gebruiken, ik weet dat jullie daar weinig onderhandelingsruimte over hebben. Jullie positie om te onderhandelen was sterker geweest als jullie de eerste keer op mijn voorstel waren ingegaan. " Haffax bijt op zijn lip, je ziet teleurstelling in zijn gezicht, "Nu kunnen 5000 man het lot van het keizerrijk beslissen. 5000 man voor, en de duisternis wordt verpulverd. Ik wil er echter niet aan denken wat er zou gebeuren als het keizerrijk zulke getallen tegen zich zou krijgen. Als een troep van zo'n grote Gareth in handen zou krijgen, zou niet alleen de eer van het keizerrijk gebroken worden, maar ook alle administratieve functies van het keizerrijk zouden ophouden te bestaan, waardoor het veel langer zal duren voordat zij terug een deftig leger te been kunnen brengen. Dat zou een ramp zijn."
Haffax wijst op een pas in de richting van Gareth. Ik heb mannen verspreid in heel Windhaege, die ervoor zorgen dat de wapentransporten goed doorkomen naar Gareth. Het zou immers een ramp zijn mochten die leveringen plotseling... wegvallen."
Hij wijst naar de Erka-pas: "En dan hier, de belangrijkste pas over de Salamanderstenen, die ervoor zorgt dat de troepen van Albernië en Noordmarken Gareth kunnen bereiken, stel je voor dat die pas te gevaarlijk zou worden om door te trekken. Het leger zou een logistiek hartinfarct krijgen. Gelukkig heb ik er 500 soldaten zitten, die zorgen dat alle ondoden geen onschuldige, vaak niet bewapende, groentjes voor het leger kunnen lastigvallen.
Heren, u heeft mij nodig. En dat weet u...
Wat heeft u voor mij?"

occ: giere ik ben blij dat ik Thenaka in Gareth heb gelaten door die bedreigingen was hij zeker uitgevlogen ^^.

"Wij hebben je te bieden wat je wilt, maar niet alles," Daan kijkt naar de kaart, en dan naar Wolfhart, hij zucht "Heer Haffax, een onafhankelijk Maraskan, dat kunnen wij doen, wij kunnen aan de juiste touwtjes trekken om dat te laten gebeuren. Er is slechts één hekel punt in jouw voorstel,... de ziel."

Daan kijkt naar Wolfhart, die zich duidelijk moet inhouden,

"Heer, u wilt dat Gareth wint, net als ik, en net als Emer, er is slechts één probleem: als wij met jouw samenwerken, denk ik dat de Goden dat begrijpen, en ons de steun die ze ons gegeven hebben niet terugtrekken, als we echter een pact gaan aangaan, dan valt die steun zowieso weg, en dan staan we zwakker dan voor onze,... overeenkomst,... Ik denk dat het het best is als we de deal kunnen sluiten zonder het pact, wij stellen toch ook niet de voorwaarde dat een van jullie zich bekeerd?"

"Wacht even jongeman, de jeugd moet eens hun geduld terugvinden. Altijd zo snel, laten we toch de Traviaanse geboden respecteren. Vertel me eerst eens jullie namen, zodat ik weet tegenover wie ik praat. En vertel me wat jullie van de wijn vinden. Je moet hem laten smelten op het uiteinde van je tong, de zoete aroma helemaal laten doordringen en je laten bedwelmen. Leef meer in het hier en nu, dat zal je goed doen.

Maargoed, jullie vragen inderdaad niet om ons te bekeren, maar wij hebben niets van jullie nodig, en hebben niets van jullie te vrezen. Dit gaat andersom niet op. Dat laat mij in de positie dat ik eisen kan stellen. Jullie hebben geen idee wat het kost om mijn heer tevreden te houden, een extra ziel zal ervoor zorgen dat ik nog lang genoeg in staat ben om te dienen, in plaats van in de waanzin getrokken te worden. Aan een krankzinnig man hebben jullie niets.

Niets staat je in de weg om je geld op de goden in te zetten, maar kijk eens wat die goden van jullie je al hebben opgebracht. Jullie leger is verpletterd! Neen, ik ben eerder een pragmatisch man. De hulp van de goden, hoe handig ook, is een onzeker iets, maar 5000 stalen pieken tussen Gareth en het zwarte leger, dat is zekerheid."

Een jonge vrouw, met halflang blond sluiks haar, komt voorzichtig de tent binnengewandeld. In haar handen draagt ze een zilver schotel, met daarop fazant met veenbessensaus. "Ah, het eten. Na die tocht die ik jullie heb laten ondergaan, leek het me wel aangenaam voor jullie om jullie wat te laten aansterken. Ik zeg altijd maar, praten zonder een volle maag, is hetzelfde als leven zonder vrouwen: doenbaar, maar niet aangenaam!" Helme haffax brult het uit van het lachen.
"Eet maar rustig, daarna spreken we wat verder, en zeg me maar jullie mening over het voedsel. Elyra hier", hij wijst naar de blonde vrouw, " is een meester in haar vak, je bent in goede handen."

"Daan Parenkis is de naam, Heer Haffax," ik laat de wijn op het puntje van mijn tong inwerken, "en de wijn is voortreffelijk" na een tijdje gegeten te hebben begin ik mijn betoog weer:
"Over het feit dat u niets van ons nodig hebt: waarom eist u dan Maraskan van ons? Het lijkt mij dat u ons ook nodig hebt. Ik ben u niet dankbaar voor wat u doet voor onze transporten, en in de pas, we weten alletwee evengoed dat dat een dreigmiddel is om ons te dwingen aan uw eisen te voldoen."

Daan kijkt even in de ogen van Haffax,
"Ik kan u hier en nu geven wat u wil, een onafhankelijk Maraskan, en dat terwijl u daar maar weinig voor in de plaats hoeft te geven. 5000 soldaten, ja, het zijn er best wat, maar u hebt er waarschijnlijk nog een hele hoop in Maraskan, nietwaar? Die 5000 man zou u waarschijnlijk kwijtspelen als wij vanavond niet tot een akkoord komen, want in de Groene Hel zijn er meer dodelijke dingen dan enkel maar de klingen van uw vijand, of dat is toch wat Thenaka me vertelt heeft.
U moet uw heer tevreden houden, wel, er loopt buiten 5000 man rond, ik wed dat ze niet allemaal hun ziel hebben verpand, en toch staan er een hele hoop op het punt dat te doen, ze volgen u, en weten wat u bent, vandaar is het nog maar een kleine stap naar het eigenlijke pact," Daan laat zijn stem zakken, tot weinig meer dan een fluistering, "of vertrouwt u hen niet? Wilt u dat de persoon die dezelfde voordelen kan bekomen als u ver weg van u blijft, zodat hij de macht niet kan overnemen? Jonge mannen zijn, zoals u al vertelde, ontstuimig, maar ze zijn ook snel, veerkrachtig, hebben minder wonden opgelopen als een man als u, wilt u uw heer geen offering brengen die zich tegen u kan keren?"

"Mooi zo, een man die beleefd genoeg is om zich voor te stellen. Moet ik voor vanavond trouwens slaapplaatsen gereed laten maken? Ik kan geloven dat jullie moe zijn nu jullie reis, en mischien eerst willen slapen voor jullie naar Gareth terugkeren?

Om op je vraag te antwoorden, jongeman, ik heb Maraskan helemaal niet nodig, Maraskan heeft mij nodig. Momenteel wordt Maraskan verscheurd door jaren lange oorlogen, en niemand weet meer wie eigelijk de vijand is. Ik wil vrede brengen aan het eiland, en niet meemaken dat die vrede wordt verscheurd door het keizerrijk dat binnenvalt. De Maraskanen verdienen een land van hun eigen. Jullie geven iets af dat eigelijk nooit van jullie was.

5000 zielen zijn niet weinig, doe niet zo laagschattend over het leven van mijn mannen. En wat kan de groene hel mij interesseren, het is niet daar dat de veldslagen worden gevochten. en op je belachelijk insueneringen ga ik niet eens in.
Trouwens, ik wordt niet langer ouder, ik kan je nog steeds eigenhandig wurgen als ik wens. Dat doe ik uiteraard niet, dat zou verschrikkelijk onbeleefd zijn.

Welnu Heer Daan, er is geen onderhandelingsruimte, of jullie gaan in op mijn wensen, of niet. Moeilijker is het niet. Ik wens volledig eerherstel!"

"Eerherstel kan je gegeven worden, volledig, geen enkel probleem daaromtrend, en het feit dat je me eigenhandig kan wurgen, dat wil ik best geloven." Daan kijkt Haffex recht in de ogen
"mijn enige heikelpunt, het enige dat ik je niet kan geven, is mijn ziel, dat weiger ik, en de anderen denken daar net zo over. Maraskan heeft een heerser nodig, dat is absoluut waar, maar de oorlog die daar uitgevochten wordt, zou héél snel gedaan kunnen zijn als u de wapens neerlegt, er zitten daar nog andere problemen, zowieso, maar als jij en het verzet de handen in elkaar steken dan zouden jullie redelijk onoverwinnelijk zijn.

U wilt een onafhankelijk Maraskan, én eerherstel, wij willen uw soldaten gebruiken. Dat lijkt me een eerlijke deal, en slaapplaatsen? Ik heb vanavond met mijn vrienden afgesproken, als ik niet terugkom dan zullen ze ongerust worden, dus ik ben verplicht om terug te keren.

"Jongeman, we kunnen rond elkaar dansen zolang we wensen, maar ik ga niet af van mijn standpunt. Je hebt geen idee wat mijn vrouwe vraagt voor de macht die ze mij geeft, ik heb die ziel nodig.

Je lijkt wel zeker van je stuk te zijn, dat je mij dat onafhankelijk Maraskan kan geven, en het eerherstel. Toon me geloftebrieven eens, en de brief voor het eerherstel. In welke functie ben je hier eigelijk, wie vertegenwoordig je?"

"Ik vertegenwoordig de macht van het Middenrijk,"

ik laat hem de brief zien die ik heb gekregen, waar op staat dat ik de macht heb die Emer ons heeft gegeven.

"één klein probleempje hiermee, er moeten minstens 3 handtekeningen op het document staan dat ik zal laten maken voor je eerherstel, en we zijn hier maar met zijn tweetjes. Als u akkoord gaat, dan moeten we tot in Gareth, eens we dat bereiken komt er een derde handtekening op en dan hebt u uw eerherstel, én een onafhankelijk Maraskan."

Haffax pakt met zijn linkerhand voorzichtig de brief op, en begint hem aandachtig te lezen. Dan gooit hij hem opeens naar Daans gezicht, staat op van zijn zitplaats, en brult: "Dit is een belediging voor mijn hof! Deze brief is slechts tijdelijk, en met de beperking van een tijdelijk manataris! Iemand als jij heeft helemaal niets te zeggen over zulke zaken, en je hebt duidelijk de macht niet om ze te ververwezelijken! Je hebt een brief van Rohaja of Emer nodig, zij zijn de enige die zoiets kunnen beslissen. Hoe durf je mijn tijd zo te verspillen."
Een aantal soldaten komen binnen in de tent, met geladen kruisbogen, klaar om hun heer te verdedigen. Haffax doet het teken dat ze moeten wachten: "Als je het echt zou menen, zou je de die drie handtekeningen bij hebben gehad! Denk je dat ik dom ben, om zonder bescherming naar Gareth te trekken, de stad van het licht? Denk je dat ik niet weet hoegraag de PRAios en TSA kerk mij in handen zou krijgen?"
De man kalmeert een beetje, en gaat zitten: "U stelt me teleur. Tenzij u niets beter heeft dan dit, wil ik u verzoeken dit kamp te verlaten"