IC Afspraken en Overeenkomsten.

Met een onderdrukte zucht van ergernis leidde de gemaskerde jonge zijn hengst richting Dawn. Thenaka had haar beloofd zijn zwaard in de schede te houden wanneer het niet nodig was die te trekken. Waarom hij dit had beloofd was hij echter vergeten… Maar een belofte was een belofte, en hij zou liever zijn Nachtwind in zijn borst rammen dan zijn woord breken… .

“Wel, meiske nu moet ge’s luisteren,” begon hij in gebroken Garethi, en wetend dat hij waarschijnlijk enkele jaren jonger was als de geweide. “Er zijn’n paar zake waar w’overeen moeten komen. Ik heb’n belofte gemaakt en’k zweer bij men moeder die te houden. Maar zou j’ wat uitzonderingen willen maken? Zolang w’maar niet met de dood worden bedreigd of ze men zwaard willen afnemen zal ik’m in de schede laten, akkoord?”

Dawn glimlachte lief naar Thenaka. Hij deed tenminste zijn best maar... "Je zwaard kan wel worden afgenomen, maar we kunnen het altijd weer terugkrijgen" zei ze spontaan. "De vorige keer is het toch ook gelukt?" voegde ze er plagend aan toe, hem herinnerend aan de deur die hij niet openkreeg.

"Voor een leven op dood situatie kan ik je echter niet dwingen je zwaard in de schede te houden, dus dat kan ik nog wel bekijken als een uitzondering." Ze merkte dat hij redleijk geërgerd was door het feit dat hij de belofte zelfs had gemaakt. Ze was blij en lichtelijk verbaasd dat hij deze ging houden. Ze liet de teugels van haar paard los en stak een hand uit naar Thenaka. "Hebben we een afspraak?"

In een vloeiende beweging trok hij zijn dolk en liet die over de palm van zijn hand snijden zodat er een ondiepe snee ontstond waar wat bloed uitvloeide en drukte die vervolgens tegen die van haar. "We hebben een afspraak geweide."

Zonder nog een woord te spreken liet hij zijn paard vervolgens wat vertragen zodat hij op de zelfde hoogte als Ayla kwam te rijden. Er stond nog steeds een glimlach rond zijn lippen door het feit dat hij wist dat de geweide niet had verwacht dat hij zijn belofte in bloed zou versterken.

"Ayla we moeten praten, heb je even?"

"Ik heb gehoord wat je tegen Dawn zij, dat bloed was écht niet nodig weet je." Grijnzend geef ik Thenaka een doek waarmee hij zijn hand kan afkuisen, "Hier, je paard wordt wild van de geur van bloed."

"Ik heb voor jouw ook enkele afspraken die ik wil maken, voor de hele groep trouwens," ik spreek luid genoeg zodat iedereen het kan horen "in Horasië zullen we moeten intrigeren, wat betekent géén zwaarden als er bedreigingen of scheldwoorden worden geuit, en oortjes open. De meeste bedreigingen en scheldwoorden zullen trouwens zó worden geüit dat je al de zin àchter de zin moet zoeken om ze te vinden.
Ik zal waarschijnlijk méér dan ééns rond de waarheid heen draaien, of ronduit liegen, als dat gebeurt houden jullie je mond en kijken alsof dat de enige waarheid is die er bestaat, ook al staat dat lijnrecht tegenover wat iemands karakter.
Niets wat ik tegen een Horasiër zeg meen ik, tenzij ik dat bevestig als we alleen zijn, het Horasische hof, élk hof, is erger dan een slagveld, als iemand daar een fout maakt kan dat ons méér dan enkel onze kop kosten. Iedereen akkoord?
Zoja moeten we subiet bespreken wat er met het geld gebeurt, ik zou zeggen we steken dat allemaal in de groepspot, als we dan geld nodig hebben omdat de kleren van iemands lijf worden gestolen kunnen we dat daarvan gebruiken."
Ik knipoog naar Eyvin

Fronsend keek ze Ayla aan. Goed, het niet trekken van hun wapens klonk als muziek in haar oren, maar aan de andere kant keek ze er niet echt naar uit om te horen wat voor leugens zouden worden verteld.

Afwezig veegde ze het bloed af aan een regenboogkleurig vodje Ayla bestuderend bestudeerde terwijl ze haar toespraak deed. Ze zou haar wel kunnen vertrouwen... toch? Haar paard strelend bleef ze afwezig in de verte staren terwijl ze verder trokken.

"Dus jij gaat voor'n vrouw van adel spelen Ayla?" Zei Thenaka terwijl hij afwezig de doek over de snee wreef en zijn blik naar de heks haar benen afdwaalde. Hij vervolgde op een wat meer nadenkendere toon met een wat plagende ondertoon.
"Dan, meisje, moet je beginnen in de eerst volgende stad een passende jurk te kopen en mij je sabels en boog te overhandigen voordat we verder trekken... . Dydan en Eyvin's kledij moeten ook vervangen worden, ze zien er uit als... tja, niet als de wachters voor een belangrijk lid van Aranische adel. Dawn, jij moet gewoon jezelf spelen maar probeer wat meer aranisch over te komen. Ookal zie je er niet uit als iemand van Aranië je moet iemand spelen die lange tijd aan het hof van onze vrouwe Ayla hebt gewoond. En als laatste, zou ik nog willen bijvoegen dat we misschien een tovenaar moeten inhuren. Ik heb in Maraskan een magiër een spreuk zien gebruiken dat een moordenaar zijn vriend werd en alles vertelde, het zou kunnen helpen Bentoi te laten bekennen... . "

"Hmmm, daar kan je wel gelijk in hebben, hoewel, mijn Tulamidisch Sabel houd ik bij, maar dan in een gewone schede in plaats van op mijn rug, in Aranië is dat niet zo raar, en mijn boog moet je ten allen tijde bij je houden. Met die magiër ben ik het ook niet helemaal eens, maar ik kan hier misschien wel een kennis zoeken die ook wat van magie af kent." zeg ik met een veelzegende blik op Thenaka. "Misschien moet je in Horasië ook je masker afzetten, anders denken ze dat je iemand van de Tweede Vinger bent ofzo..." Waarna ik me naar Dawn draai.
"Aranisch overkomen is niet zo moelijk hoor Dawn, ik zal je wat bijbrengen over onze gebruiken 's avonds voor het slapen. En als we een koets hebben kunnen we de hele dag over Aranië praten, belangrijke steden als Baburin, hoe heksen daar hoger in aanzien staan dan magiërs, dat katten bijna als heilige dieren worden behandelt, alles. Akkoord?"

Nerveus keek Dawn Ayla glimlachend aan. "Goed, akkoord. Ik hoop dat het je lukt en dat ik een beetje kan onthouden. Maar ik zal mijn uiterste best doen."

"Heksen en katten heh? Klinkt leuk! Het is eens iets anders eh." Nieuwsgierig keek ze naar thenaka. "Ga jij dan je masker aflaten?"



heb even eenhalingstekens geplaatst waar ik denk dat ze moeten staan, voor de leesbaarheid, als ze verkeerd staan verander dan maar, dimi.

"Ja!" Riep Thenaka woedend en stampte met zijn hielen tegen de flanken van zij paard zodat het naar voor schoot en de groep achter zich liet.

Verbaasd keek Dawn naar Ayla. "Heb ik iets verkeerd gezegd, denk je?"

"Hij is nogal ijdel denk ik, hij houd niet van dat liteken..."

Dawn haalde haar schouders op. "Daar moet hij zich toch geen zorgen om maken? Ik geef er niet om, jij wel?" Al zuchtend deed ze - zoals ze al de hele tijd had gedaan - haar uiterste best om niet van het paard te vallen. "Misschien ironisch om nu te zeggen, maar hij is niet zo oppervlakkig als ik eerst dacht."

"Zeker niet, en zo'n litteken siert een man! Hij zou trots moeten zijn op zo'n teken van moed, hoewel ik niet weet hoe het daar terecht is gekomen dénk ik aan een moeilijk gevecht tegen een overmacht... Hoewel jij daar niet van zult houden...
Ken je geen manier om het liteken te doen verdwijnen? Of op zijn minst te verminderen?"

(eventjes ooc: voor zij die het liteken al gezien hebben weten hoe vies het eruit ziet. De wonde is nooit echt fatsoenlijk genezen, hij gaat soms terug open en ettert nog steeds. op het voorhoofd zie je zelfs zijn schedel die wat ontbloot is.)

Thenaka's gedachten bulderde als een waanzinnige terwijl hij zijn paard liet vertragen zodat hij niet al te ver voorop kwam liggen. Tranen van opgepropte emoties vloeide over zijn gezicht en prikte in zijn ontstoke litteken. Het was verstandiger om het masker af te zetten, dat ontkende hij niet, maar zou de wonde niet meer vragen opwekken als het masker? Neen dat zou het niet... Maar zou hij het masker later weer opzetten of zou dit de laatste keer zijn dat hij het droeg? Werd het tijd? Tijd. Hoe lang was het geleden?
Neen, neen, niet over nadenken, nooit meer. Hij moest opnieuw beginnen om nieuwe herinnering maken om te vergeten. Vergeten.

(Als jullie wat verder door rijden zien jullie het houten masker en het andere gebroken op de weg liggen.)