Dawn

Van jongsaf aan werd Dawn meegegeven hoe ze moest werken in de boerderij van haar ouders, haar moeder en vader standvastig dat ze ooit de familiebedrijf zou overnemen. Haar oudere broers, beiden sterk en moedig echter, raadden haar steeds aan niet te luisteren naar de wensen van hun ouders, maar naar wat ze zelf wou doen. Ze vertelden haar, dat ze kon worden wat ze maar wou zijn. Ze hield echt van haar broers.

Steeds verkoos ze de woorden van haar broers te gebruiken als richtlijn, en niet die van haar ouders, gewoonweg omdat deze eerste haar beter klonken. Ze was nooit weggelegd voor het boerderijleven. Haar broers waren goed in staat het bedrijf zelf te runnen. Dawn was daar niet voor nodig.

Dawn wist altijd al dat ze iets kon vinden in de goden. Tijdens de jaren, groeide ze steeds meer en sterker naar de godheid Tsa toe, gewoonweg omdat deze haar het meeste aansprak. Ze was optimistisch, energiek, en alles rond haar interesseerde haar wel... voor een tijdspanne van enkel kwartiertjes.

Ze leefde gelukkig bij haar familie. Het leven was zwaar en het werk was hard, maar haar broers sloegen er altijd in haar te laten lachen, ook na een zware uitbrander van haar ouders, of een fout bij het werken.

Het had echter niet mogen zijn. Op een dag vaarde er een schip de haven binnen dat er nog nooit was gezien. Het was geen handelsschip, maar een schip gewapend met kanonnen, de bemanning gewapend met sabels. De zeilen waren gerafeld en in slechte staat, de mast zag eruit alsof ze elk moment kon breken, en het hele schip leek op zinken te staan. Maar de simpele verschijning van de kapitein. Een lange zwarte baard, zwart haar. Een grote man, gespierd, sterk en stoer. Hoe hij er zo statig stond, maakte van het schip dat hij bezat het sterkste schip ter wereld.

Hij kwam aan land.

Zijn bemanning sprong op de bevolking af, hakten waar ze konden hakken, namen wat hun gretige handen wouden hebben, en meer. Hijzelf kwam traag aan land, stapte af op wat hij wou, nam het en ging verder. Hij was kalm, en had een hypnotiserend aura om zich heen. Dawn was één van de mensen die bleven kijken naar de man, wat hij ook deed. Hij draaide zich naar Dawn, en toonde voor het eerst zijn gelige tanden in een gretige glimlach. Hier en daar blonk er goud in de gele massa. Zijn ogen waren klein en gemeen en leken zich in Dawn's ziel te boren.

Hij stapte op haar af. Met elke rechterstap die hij nam klonk hij zwaar telkens hij de grond raakte. Zijn handen gleden naar zijn sabel en toch bleef Dawn staan.

Haar broers namen haar vast en sleurden haar mee, weg van de statige piraat. Dawn werd ruw wakkergeschud uit haar vreemde droom en rende zelf mee toen ze werd losgelaten. "Snel, ga in de schuur" zei één van haar broers. "Verstop je in het hooi en vertoon je niet." Dawn deed wat van haar werd gevraagd en rende naar de schuur, voorbij de koeien en paar dwalende kippen.

Alles was stil... voor een hele lange tijd.

Toen weerklonk het gegil van een stem die bekend was maar niet bekend mocht zijn. Dawn liet zichzelf geloven dat ze de stem niet kende. Ze deed zichzelf hetzelfde voor met het geschreeuw dat erop volgde, hoe dichtbij het ook leek. Een zware bulderende lach kon worden gehoord, en nog kwam ze niet tevoorschijn. Ze moest daar blijven, en kon niet vluchten.

Zelfs als al het geluid uiteindelijk was weggestorven, bleef ze daar. Ze kwam niet tevoorschijn, en uiteindelijk viel ze in slaap.

Toen ze de volgende morgen wakker werd, en haar ogen open deed, zag ze niets nieuws. De koeien stonden er nog steeds. De kippen sliepen nog, met hun koppen onder hun vleugels. Dawn ging traag de schuur uit, haar ogen de boerderij afdwalend. Alles leek normaal te zijn.

Ze ging naar binnen, en inspecteerde het huis. Bloedsporen bedekten de grond, de muren en hier en daar waren er zelfs spatten die hun weg naar het plafind hadden gevonden. Bloed overal, maar nergens een lichaam.

Ze rende terug naar buiten, de straten op, waar lichamen verspreid op de grond lagen. Niemand was in leven gelaten, en als ze dat wel waren, waren ze niet meer daar. Ze was de enige die was overgebleven in haar dorp.

Her en der vond ze lijken van mannen die zich hadden verweerd, bij vele was de rechterhand afgehakt.

Ze verschool zich enkele dagen in het schuurtje naast de boerderij, bang dat de woeste mannen zouden terugkomen en ook haar zouden meenemen. Na een drietal dagen hoorde ze stemmen roepen, maar deze keer waren het vriendelijke stemmen, vrouwenstemmen. Duidelijk niet die wrede piraten. Mede gedreven door de honger kroop ze uit het schuurtje. Daar zag ze enkele vrouwen en mannen in een regenbooggewaad staan, zoekende naar overlevenden.

Toen een vrouw haar zag, wees ze naar haar, en riep: "Kijk daar, een kindje, helemaal onder het bloed." Al snel stond een hele groep van die rare mensen rond haar, en de vrouw die haar eerst had gezien nam haar op en zei tegen haar: "Kom kleintje, we hebben wat lekker eten voor jou op de boot, wees maar niet bang, ik zorg wel voor je."

Sapeïdra, de TSA-geweide die haar onder haar vleugels nam, en haar opvoede in haar tempel in een rustig vissersdorpje, merkte al gauw dat Dawn zeer veel eigenschappen had die een goede TSA-priester kenmerkte, en besloot haar dan ook op te leiden tot geweide.

Toen ze op negentienjarige leeftijd haar weiding ontving, besloot ze afscheid te nemen van Sapeïdra en haar bekende vissersdorpje, en de weide wereld in te trekken. Er is immers nog zoveel te ontdekken...

Leuk begin, hier wat kleinere en grotere opmerkingen:

Citaat :

een schip gewapend met kanonnen

Kanonnen bestaan niet in DSA, al zijn er wel enkele tekeningen in DSA boeken waar kannonnen opstaan. Dit betreft echter gewoon een redax. fout.

Citaat :

De jaren daarop heeft ze voor zichzelf gezorgd. Ze was naar de volgende stad gereisd, en had daar werk gevonden, dat en een tempel van de godheid die ze zo aanbad. Tsa. Haar volgende jaren had ze daar gesleten, haar wraakgevoelens groeiend met elke lange dag, haar vaardigheden groeiend, gevoed door voornamelijk haat.

Ze zou ooit wraak nemen op de man die haar alles had afgenomen. En als haar familie nog leefde, zou ze die terugvinden. Wat ze daar ook voor zou moeten opofferen.

Oké, je hebt dus een wraakzuchtige tsa-geweide? Dat kan niet echt vrees ik. Tsa-priesters zijn de zachtaardigste van alle geweide, die doen noch geen vlieg kwaad! Soms zelfs letterlijk, er zijn tsa-priesters die rondlopen met monddoekjes omdat ze anders een vliegje zouden kunnen inademen! De meeste zijn ook vegetariër. Tsa is de godin van de vreugde, wedergeboorte. Wraak kan daar echt niet bij.

Onthou bovendien dat om een priester te zijn je echt een opleiding daarin moet krijgen. Werken in de tempel van Tsa is niet hetzelfde als een opleiding erin krijgen. Niet dat dat niet mag, maar dan gaat je held geen wonderen kunnen.

Ik ga wat oplossingen voorstellen, wees vrij ze te gebruiken:
Wat wel kan, is dat de piraat haar famillie slaaf heeft gemaakt. Toen ze wakker werd na de overval kan ze nergens de lichamen van haar famillie ontdekken. Een toevallig rondreizende Tsapriester heeft haar dan enkele dagen later onder haar vleugels genomen. Ze voed je op, maakt je priester.
Helemaal dol wordt het, als je beseft dat er een sekte van Tsa* bestaat, de "vrijheidsstrijders" genoemd, die vechten! (jawel, vechten) om slaven vrij te krijgen. Ze vechten voor de vrijheid. Erg mooi. Voor de rest zijn het gewone Tsa-priesters en leken die in deze sekte zitten. Mischien leuk dat je later in die sekte rolt?

Verder, als het kan, hou hoe dan ook het concept van de piraat. Komt ongeloofelijk goed uit namelijk voor mij.

* Trouwens ook een kenmerk van Tsa haar priesters: er bestaan meer sektes van Tsa dan priesters, gewoon omdat het goed is om eens iets nieuws te proberen. Hetzelfde geloof heel de tijd is zo... saai. Tsapriesters zijn ook de enige priesters waar je tegen kan zeggen: "ik geloof niet in de goden". Waarop die zegt: "Boeiend, moeten we over praten". Een andere priester zegt dan: "Kom, ik heb een lekker warm stapeltje hout voor jou, erg knusjes, once in a lifetime change"

Nieuwe versie online gezet, die ik en Femke samen hebben geschreven.

het slot is inderdaad beter zo, maar een klein vraagje: Wordt ze een Vrijheidsstrijder?

Does it look like? Nope, gewone fruit-peer-boom tsapriester.

lol. nu pas zie ik hoe verkeerd een wraakzuchtige tsa-geweide is. oO what was I thinking?

Tja, je kende DSA toen nog niet he.

Je kan altijd naar een terapeut gaan om van je grillen af te komen hé.

zeeeeg, stop me tmij te pesten ja? Overal lees ik "dawn's grillen, dawn's grillen"... bleeeeh!