BG

Vrienden,
tussen de blok door even tijd gevonden voor het BG te posten, het stond op m'n linux partitie, en kwam er nooit toe ;-)


DEEL 1
EIgenlijk begon het allemaal zoveel jaar geleden, in een klein dorpje in Andergast. De lente kende net
zijn eerste dagen, en hier en daar zag je nog de laatste stuiptrekkingen van de harde winter die net
voorbij was. Het dorpje heerstte van de bedrijvigheid, want naar goede gewoonte maakte heel het dorp
zich op om met gejuich en vertier zelf die laatste winterstuiptrekkingen te verjagen.
Overal liepen mensen, die nog net de laatste hand wilden leggen aan hetgeen waar zij verantwoordelijk
voor waren. En tussen die volwassenen speelden de kinderen, zich niet bewust van al de drukte.
Één van die kinderen was Dydan(?), zoon van een rijke Handelaar, en totaal onbewust van de
problemen waarmee de wereld met te kampen had. Elke dag stond hij op, ontbeet hij met zijn vader, en
zocht hij zijn vriendjes op, alles wat hij hebben wou moest hij maar te vragen. Kortom, Dydan was
gelukkig...
Die avond echter, wanneer iedereen in volle overgave aan het feesten geslagen was, gebeurde er iets in
het vredige dorpje, dat het leven van dydan volledig zou veranderen.
De nacht was nog jong, maar was het dorp al gehuld in een roes van alcohol.
De dorpelingen dansten en lachten tussen de grote vuren die de hemel een dreigende oranje gleod
gaven. Net zoals elk jaar was de sfeer schitterend, en zelfs in die mate dat men de 50 nastriaanse Ruiters
niet hoorde aankomen, en het was slechts de eerste gil die daar verandering in bracht.
De wereld leek stil te staan, iedereen wist stond aan de grond genaged voor wat een eeuwigheid leek, en
toen brak het paniek uit. Overal begonnen mensen te zoeken naar dekking, maar ingesloten als ze
waren bleek die buiten bereik te zijn, wanhopig en opgejaagd als ze waren, gebruikten ze stoelen en
potten als laatste verdediging tegen de zwaarden en lansen van de Nostrianen.
En in al die drukte, wist Dydan niet wat doen, dus deed hij waar hij goed in was, voor zichzelf zorgen.
Hij rende tussen de commotie door, nooit omkijkend naar wat er zich gebeurde, en verstopte zich in het
geheime luifel van zijn vader's winkelwagen. Daar zag hij door een klein spleetje hoe zijn vrienden en
familie als runderen werden afgeslacht. En diep vanbinnen, nestelde zich die extreme haat voor
Nostria. Een haat die zijn leven ging bepalen.
De ruiters waren al in geen uren meer te bespeuren, en overal lagen de lichamen, verspreid tussen de
restanten van het dorp. Heel schuw kwam Dydan uit zijn schuilplaats, en voorzichtig zocht hij zijn
vader. Maar hoe hard hij ook zocht, zijn ogen weigerden het uiteengereten lichaam te herkennen als zijn
vader, en Dydan was overtuigd dat zijn vader het had overleefd. Hij moest hem alleen nog zien te
vinden.
Nu was het zo, dat vader ooit had gezegd, dat moesten ze splitsen, ze allebei naar de tante zouden
trekken, en daar elkaar zouden ontmoeten. En daar klamte Dydan zich aan vast.
Hij nam het geld van zijn vader, en bond het vast aan de ezel van de oude molenaar.
En zo vertrok hij, niet wetende dat aan deze reis nooit een einde zou komen.

DEEL 2
Dydan droomde er nog vaak over, en eigenlijk deed het hem maar weinig meer. De gezichten van de
lichamen waren in zijn gedachten reeds onherkenbaar, en zelf het tijdstip van het hele gebeuren was
maar vaag. Maar wat hij wel nog herinnerde, was die enorme haat die hij diep van binnen voelde. Haat
jegens Nostria, en alles waar die varkens voor stonden.
Het was ondertussen al 12 jaar geleden. 12 jaar waarin hij wanhopig gezocht heeft naar zijn vader,
waarin hij ontdekte dat familie toch niet zo hartig is, wanneer je weigert je geld af te staan. 12 jaar
waarin hij die woede heeft omgezet tot vaardigheden die hij ooit hoopt te gebruiken.
Hij was niet meer die jongen die zorgeloos de wereld bekeek, hij was hard geworden. Alle woede
omgezet naar training en discipline.
Dydan keek de kamer rond. 6 stapelbedden, in de koude, harde slaapzaal. Het was zijn 6de jaar als
'student' in de 'Krijgsschool', en stillaan begon hij een meer dan goed te worden, in het gebruiken van de
Andergast.
Deze week zou zijn laatste week worden, daarna zou hij de wereld intrekken, zoeken naar een doel voor
zijn vaardigheden. Maar nooit zal hij vergeten, wat hij ooit gezworen heeft te wreken.


EDIT: Dimitri: ik heb de code tags weggehaald wegens onleesbaar :p

*klap kap* Een leuke BG.