Martrim Aybara

-Hoe ziet je held eruit?
Ongeveer 1m65, donkerbruin haar en blauwe ogen. Draagt de soorten kleren die bij de situatie pakken, als hij reist of als hij zijn werk doet is hij helemaal in het donker (zwart/donkerpaars) gekleed.

-Welke allereerste indruk maakt hij op vreemde?
Een gemiddeld en onopvallend man als men hem tegenkomt op straat, wat handig is bij zijn werk. Verder kan hij zowat elke indruk maken op iemand die bij de situatie past, als hij zich als edele voordoet komt hij arrogant over, als handelaar slijmend,...

-Hoe is je held opgegroeid?
Hij is opgegroeid achter de hoek van de Phex-tempel in Gareth, zijn ouders waren bijna nooit thuis, ze stonden ofwel op de markt, of ze waren ergens heen om handelswaar (soms ook smokkelwaar) te gaan inslaan. Alle truks die hij heeft geleerd kent hij van zijn leermeester, een Phexgeweide die liefst ongenoemd wenst te blijven.

-Heeft je held nog een hechte band met de mensen uit zijn jeugd?
Zijn leermeester is nog steeds goed bevriend met hem, en met een kermisartieste genaamd Sarah heeft hij een vurige relatie gehad, maar wegens omstandigheden is die liefde kapotgelopen (zie BG)

-Waarom is je held avonturier geworden?
L'Amour

-Waar is je held al geweest?
Gareth, Horasië, Windhaege

-Is je held zeer godsvruchtig?
Phex betekend alles voor hem, hij doneert meer aan Phex dan aan het gilde, en zal ook nooit iemand omleggen, tenzij het niet anders kan.

-Hoe staat je held tegenover magie?
Magie is iets waar sommigen mee geboren zijn, anderen worden geboren met snelle vingers, of met spieren als die van een os, je moet gebruiken wat je hebt om je boterham te verdienen.

-Voor wat of wie zou de held zijn leven riskeren?
Voor de mensen met wie hij aan een opdracht begint.

-Wat is de grootste wens van je held?
Een eigen gilde leiden.

-Wat vreest de held meer als al het andere op deze wereld?
Zijn magische vingers te verliezen

-Hoe staat het met zijn moraal en zijn houding tegenover de wet?
Wel, Martrim is een dief, dat zegt genoeg denk ik =)

-Is hij terughoudend tegenover vreemden?
Zeker niet, je ervoor zorgen dat zoveel mogelijk mensen bij je in het krijt staan, dan heb je steeds iemand om op terug te vallen.

-Welke waarde heeft het leven zelf voor hem?
Als je nek wordt overgesneden leef je niet meer voort, is alles gedaan, en de wereld is veel te leuk om er uit te stappen.

-Hoe staat de held tegenover dieren en kinderen?
Dieren zijn lekker, en kunnen als afleiding gebruikt worden, dood moeten ze dus enkel om in zijn maag te belanden.
Kinderen zijn de grootste criminelen op aarde, ze denken dat ze alles kunnen permiteren, en kunnen dat meestal ook!

-Heeft de held zin voor schoonheid?
Schoonheid is iets om te koesteren, iets waar je voor moet gaan, de beloning die je ervoor krijgt is altijd goed, ofwel in je beurs, ofwel op een bed!

-Wat eet en drinkt hij het liefste?
Rode kool met aardappelen, worst en ee lekker glas prems vuur.

-En, hoe staat het met de liefde?
Sarah, zie hierboven

-Heeft de held het een of andere donkere geheim?
///

-Welke karaktertrekken kenmerken hem?
Jolijt, hebzucht, vooroordelen jegens edelen en (rara) gardisten

Achtergrond:
Geboorte:
Martrim werd geboren in een achterbuurt van Gareth, dicht bij de tempel geweid aan ons aller geliefde en vereerde Phex. Als baby werd hij goed verzorgd door zijn moeder, maar zijn vader zorgde enkel voor geld, het idee achter deze opvoeding kwam van een van Martrims voorouders, al enkele eeuwen werden de mannelijke Aybara’s, die vroeger een nobel geslacht waren, met zo weinig mogelijk mensen omringd, dit zou ervoor zorgen dat het kind hard werd, klaar om te leiden. En hoewel dit sinds een eeuw niet meer nodig
was, om een reden die mijn Martrims vader hem nooit heeft verteld, bleef de traditie standhouden. Martrims moeder hield zielsveel van haar jongen, maar volgde Marts vaders raad op, aangezien die het er zo slecht niet van af bracht.


Kinderjaren:
Martrims vader had meer en meer succes, het eenmanshandeltje dat hij had opgericht groeide uit tot een grote handelsmacht, en Martrims moeder moest bijspringen in de zaken. Ze verhuisden naar een huis pal achter de Phex-tempel, dat “beter bij hun stand paste”, aldus Martrims vader. Mart ging als keutertje in Gareth zwerven, hij miste zijn vriendjes van vroeger en ging zich daarmee amuseren, liever hen dan de snobs waartussen hij nu leefde. Na enkele keren merkte hij dat iedereen hem scheef bekeek als hij door de achterbuurt zwerfde, zelfs zijn vriendjes. Toen hij het hun vroeg vertelde een van hen schoorvoetend dat het was om de rijke kleren. Hij wisselde van kleren met een van de vriendjes, en voelde zich meteen beter op zijn gemak. De kleren waren donker, net als de straten, en als hij zich voorzichtig bewoog, dacht hij dat niemand hem zou opmerken. Hij en zijn vriendjes begonnen er een sport van te maken, zoveel mogelijk appels jatten van het kraam op de hoek zonder gezien te worden. Het bezorgde hen in het begin regelmatig problemen, en rode billen. Maar hoe langer ze het deden hoe beter ze werden. En na een maand of drie dachten ze eraan om andere dingen te stelen. Beurzen van mensen die het beter hadden dan hen bijvoorbeeld.


Jeugd:
Geen enkele beurs in de buurt van de tempel was nog veilig, en Mart hield bijna niets van het geld zelf bij, hij had het niet echt nodig, maar de mensen in zijn oude buurt beten regelmatig op een goudstuk dat in hun brood stak, of vonden toevallig een beurs voor de deur. Niemand had bewijzen van wie het geld kwam, maar er werd regelmatig geglimlacht naar Mart en zijn jeugdige bende, als die weer een smakelijk op een stuk vlees kauwend de buurt inwandelden.
Tijdens de nacht van zijn veertiende verjaardag kreeg Mart bezoek, hij lag rustig in zijn bed toen iemand een hand op zijn mond drukte, een stem zei: “Ik kom je een boodschap brengen van Abaddon, hij weet wat jij en je maatjes doen, de Gilde rekent pas taksen aan vanaf het veertiende levensjaar, en als jij je leven niet beu bent, kom je vannacht ongezien naar de Phex-tempel. En geen woord over dit, tegen niemand, ook je maatjes niet.”

Mart was bang, écht bang, en wel voor de eerste keer in zijn leven, hij was nieuwsgierig naar wie of wat die Abaddon was, en naar dat zogenaamde gilde, maar hij had schrik om toch overhoop geschoten te worden. Hij kroop uit zijn bed en trok een losse plank onder zijn bed weg, daarin lagen enkele dingen die hij deze nacht misschien wel kon gebruiken: zwarte kledij, lichte laarzen die bijna geen geluid maakten, en iets wat hij een “kattenklauw” noemde. Een koord met aan het uiteinde een sok, gevuld met kruiden die pijn aan de ogen deden (peper, zout, kattenkruid, berenklauw,…). Als hij daarmee naar een belager sloeg, kwam er een wolk vrij die de tegenstander enkele minuten blind maakte. Hij twijfelde er even aan om een mes mee te nemen, maar besloot dat niet te doen, als ze hem dood wilden dan kon hij met wapens niets doen.

Toen hij aankwam bij de tempel zag hij niemand, hij wandelde de trap op en uit een steegje klonk er een licht belletje, hij keek en zag een gedaante staan. Hij wilde naar de steeg toe wandelen maar op dat moment hoorde hij getommel iets verder in de straat, de man in de steeg schrikte ook. Mart twijfelde een moment, en zag toen de stadswacht om de hoek komen. Hij stapte resoluut naar de deur van de tempel, knielde neer, en legde een zilveren daalder neer, hij stond op en draaide zich om. Hij stond oog in ook met een gardist, en deed zijn best om niet te knipperen.
“Wa woart ge ‘ont doen?” vroeg de man die voor negen van de tien delen uit spieren leek te bestaan, en die in dat tiende deel geen ons hersens bezat.
“Niets hoor kapitein, slechts een kleine donatie maken.”
“Hmmm, in’t putteke van de nacht? Just iet goan jatten zeker?”
“Nee hoor kapitein, ik ben vandaag verjaart, en ik heb deze mooie laarzen gekregen van mijn ouders, ik wilde Phex bedanken voor de handel die hij mijn ouders heeft geschonken.”
“Jef, ik ken da manneke, zijn ouwers zen mensen dieda veul te zegge hemme…” klonk er uit de groep gardisten achter de spierbundel. “’k Peins da wem mo me rust moete loate.”
“Ventje, nor huis, rap!” zei de spierbundel.

Mart maakte zich uit de voeten, hij deed alsof hij terug naar huis ging, maar liep gewoon blokje rond, en het steegje in. Daar stond een man gehuld in een donkerpaarse mantel, net geen zwart, die hem glimlachend aankeek, en hem toe fluisterde: “dat heb je goed aangepakt jongen, heel snel een goed excuus gevonden.”
“Dit zijn de laarzen die mijn ouders vorig jaar voor me gekocht hebben, ze waren de laarzen, en mijn verjaardag, vergeten. Ik had ze gejat omdat ze mijn maat waren, en lekker licht, twee weken later hoorde ik ze erover ruzieën.”
“Wel,” fluisterde de man, “ik hoop dat wij van de Beni Fassiri betere familie voor je zullen zijn.”


Leven bij de Beni Fasiri:
De man in het paars ging hem voor door een zijdeurtje in de tempel, en bracht hem naar een kamertje op de bovenste verdieping. Daar zat een man die helemaal in het zwart was gehuld, in het midden van de buitenmuur in een kamer. De man in het paars knikte beleefd, maar Mart vond het het veiligst om te knielen.
“Zet je recht,” zei en man op de stoel, “je zal een keuze moeten maken, maar voor je die keuze maakt moet ik je enkele dingen duidelijk maken. Onze gilde is net een roedel honden, één hond leid, als eerste onder gelijken, maar die ene man is steeds de sterkste. Als een ander hem wil afzetten kan dat door hem uit te dagen. Als de leider, die wij de Silham noemen, wordt afgezet, begint hij weer helemaal onderaan de ladder.
De leider beloont mensen die goed zijn in hun vak, zoals de man die je net heeft opgehaald. Fessir is een eretitel, die verder niets dan dat is, het betekend letterlijk vertaald ‘listig’. De rangen die een man kan verdienen zijn Fenneq, dat betekend vos, Chalak, dat betekend eremantel en Silham.
Als je je aansluit bij ons, volg je enkele regels:
1 Als iemand die hoger in rang staat als jouw je een bevel geeft, dan gehoorzaam je.
2 Je steelt enkel en alleen in de drie wijken rond deze tempel.
3 Een donkerpaarse band om de arm betekend dat je een Fenneq bent, een donkerpaarse mantel betekend dat je Chalak bent, een zwarte mantel betekend dat je Silham bent. Draag geen van deze dingen zonder dat je de rang hebt bereikt.
4 Vraag toestemming als je met een groep groter dan vijf uit stelen gaat.
5 Vraag toestemming als je een edele of een vooraanstaande handelaar wil afzetten, zijn buidel stelen is natuurlijk toegestaan.
6 Doneer steeds een van de twintig delen in de Phex-tempel, en een van de twintig delen rechtstreeks aan mij.
7 Wij bestaan niet. Als je gepakt wordt krijgen we je wel vrij, maar als je je mond voorbijpraat ontkennen we alles.
Begrepen kleine? Heb je nog vragen?” Dit alles werd zo rustig verteld dat Mart er helemaal van ondersteboven was, even kon hij niets uitbrengen.
"Euhm, meneer Silham, u bent Tulamidisch, hoe komt het dat u hier bent?"
De man lachte, "Opmerkzaam type nietwaar?" vroeg hij aan de Paarse Mantel, die enkele tekens maakte met zijn hand, waardoor er een nog grotere glimlach op de Silham zijn gezicht verscheen, "Je weet blijkbaar ook hoe je de gardisten in de wind zet. Wel, enkele jaren geleden verdween de geweide die hoofd van deze tempel was, ik was toen nog maar klein grut onder de Beni Fasiri, hoewel ik best hoog op de kerkelijke ladder stond, ik vroeg meteen of ik deze tempel mocht leiden en werd overgeplaatst. Ik verzamelde wat mensen rond mij en bracht een deel van het Gilde met me mee, ik stond meteen bovenaan de ladder hier, had mensen die geld aan mij gaven, en ben hier olijk verder blijven leven. Niemand hier weet over het handeltje dat we hebben opgericht, juist enkelen in Tulamidië, maar nu wordt het tijd dat je in je bed kruipt, morgen wacht je de eerste van enkele zware maanden.

Mart dacht dat hij alles kende wat met diefstal te maken had, maar in de jaren die hij bij de Beni Fasiri onderbracht bleef hij leren, vooral het teamwork werd zeer belangrijk, ze roofden huizen leeg terwijl de eigenaar probeerde een collega die zich voordeed als bedelaar buiten te krijgen, praatten hun weg door een regiment gardisten die uiteindelijk allen geloofden dat de man die in het bed naast hem sliep de munten had gestolen die hij miste, hun grootste roof was eigenlijk ook hun simpelste, ze trokken naar het Horasrijk, kochten enkele karladingen vol met verschillende wijnsoorten, brandmerkten ze met een vos, en verkochten zo drie scheepsladingen aan een of andere wijnimporteur in Gareth. Ze gaven 50 dukaten uit, en verdienden er bijna 750. Zijn leven liep van een leien dakje, en de Silham was net begonnen met hem lessen te geven over de Twaalf, en voornamelijk Phex, de bedoeling was dat hij geweid zou worden, hoewel hij dat niet terdege besefte.

Op een mooie zomerdag wandelde hij rond de stadsmuur met enkele vrienden, ze dachten aan manieren om hun "wijnhandel" op punt te stellen, en steenrijk te worden, toen ze een circus zagen dat zijn tenten was aan het opzetten, enkele artiesten waren al bezig met optreden, en ze besloten om snel nog wat geld te gaan verdienen bij de handelaars en edelen waarvan er gegarandeert enkelen al aan het kijken waren.
Mart besloot om het bij de vuurvreter te proberen, hij keek even snel rond maar zag niemand waarvan hij vermoedde dat het ook een dief was, hij nam afscheid van zijn vrienden die elders wat geld gingen rapen en stapte resoluut naar de vuurvreter. Toen hij dichter bij het podium kwam toverde hij zijn scheermes uit zijn mouw en ging aan het werk, na een half uurtje werk was zijn buidel al sterk verzwaard, en wilde nog een laatste dikke buidel stelen voor hij terug naar de tempel ging. Hij stak zijn hand uit, die onderweg een vrouwen hand streelde, wat op zich niet abnormaal is, maar het gezang van twee scheermessen die over elkaar strelen, en de buidel die bijna openscheurde toen hij twee verschillende kanten werd opgetrokken was wel degelijk abnormaal. Hij keek naar de buidel, en ontwaarde daar een tweede hand, hij volge de arm, de schouder, de spitse kin, de neus die ietwat haaks stond, en twee perfect blauwe ogen die al even verbaasd in de zijne keken, hij liet de buidel los met een knik en een buiginkje, en draaide zich om om weg te wandelen.

Toen hij bijna bij de stadspoort was werd er aan zijn schouder getrokken, hij pakt de hand die op zijn schouders rustte vliegnsvlug vast, en liet zijn rechterhand in zijn zak glijden waar zijn boksbeugel in zat. Maar schrok weer - de tweede keer op één dag verdomme! - toen hij de jonge vrouw zag die daarnet met hetzelfde publiek bezig was geweest als hij...

Het circus:
De weken dat het circus in Gareth bleef waren geweldig, hij was een hele dag daar en kreeg van de directeur de toestemming om de zakken van het publiek lichter te maken, waarom begreep hij niet echt, waarschijnlijk had het iets te maken met zijn dochter: het meisje met de blauwe ogen. 's Avonds maakte hij wandelingen met haar, liet haar Gareth zien, de leuke kroegen waar steeds wel mensen zaten die niet doorhadden dat verzwaarde dobbelstenen bestonden, de buurten waar dronken mannen en vrouwen hun roes uitsliepen, de buurt waar zijn ouders woonden, en natuurlijk de buurt waar hij was opgegroeid.

De avond voordat het circus vertrok zat hij in de kroeg naast de Phextempel te dobbelen toen de Silham daar binnenwandelde, en recht op het tafeltje af wandelde waar Mart zag, de mensen maakten meteen plaats voor de Geweide, en enkele kannen bier werden voor hem neergezet.
"Wat ga je doen?" vroeg hij aan Mart die net vijf zessen gooide, waardoor de meesten aan het tafeltje rechtstonden, en hun verloren geld lieten liggen.
"Dronken worden..."
"En dan?"
"Mijn roes uitslapen..."
"En dan, Martrim?"
"Naar uw lessen over de Twaalf luisteren."
"Daar zit je fout Martrim, als je morgen je roes hebt uitgeslapen lig je in een woonwagen van het circus."
"Maar... ik heb toch... mijn plicht tegenover u en het Gilde!"
"Vijftien jaar geleden heb ik dezelfde fout gemaakt Mart, ik wil niet dat je dezelfde maakt, je gaat morgen met Sarah mee. Jullie zullen steeds welkom zijn in Gareth, en ik verwacht elke maand een brief over de gang van zaken in de plaats waar jullie de tenten opslaan. Ik wil geen gemaar horen, dag Mart, tot de Twaalf onze wegen weer doen samenvloeien."

Mart wilde nog achter zijn mentor aanlopen, maar besefte dat dat niets zou uitmaken, hij leefde drie jaar bij in het circus, totdat Sarah hem na een ruzie betrapte met een van de slangenvrouwen en hem hun wagen uitsmeet. Mart stuurt nog steeds elke maand twee brieven naar Gareth, een naar zijn mentor, en een bestemd voor Sarah, waarvan hij niet weet wat ermee gebeurd, de ene helft van zijn hart hoopt dat ze de brieven krijgt, maar de andere helft hoopt dan weer het tegendeel, omdat als ze de brieven zou krijgen, er nog steeds geen antwoord is teruggekomen.

Er komt nog een stukje bij over het leven bij de Beni Fasiri en de reden van zijn vertrek.

ps: Ja Koen, ik weet dat de Beni Fasiri enkel in Tulamidië opereren, maar in het volgende stukje wordt verklaard waarom de Beni Fasiri blijkbaar ook in Gareth zitten.

*updat* more to come

Leuke bg to hier toe, vind de kleren van je held er wel wt spacy uitzien ^^.

Jij steelt mijn alles! Ik protesteer! Gebruik je eigen voordelen, neem de mijne niet af >_< dan ben ik eens origineel, komt er een tweede pacifistje met veel geluk bij

^^ Ik ben pasifistisch op een andere manier Dawn, jij doet geen vlieg kwaad, ik dood niet, en ik folter niet, tussen die twee is een wereld van verschil! =)

Citaat :

Een gemiddeld en onopvallend man als men hem tegenkomt op straat, wat handig is bij zijn werk. Verder kan hij zowat elke indruk maken op iemand die bij de situatie past, als hij zich als edele voordoet komt hij arrogant over, als handelaar slijmend,...

Heeft hij eigelijk kleren/pruiken enz enz voor het deze undercoverrollen? Het is me ook onduidelijk welke richting je nu eigelijk met je held uitwilt, eerder een bedrieger of een zakkenroller?

Citaat :

Alle truks die hij heeft geleerd kent hij van zijn leermeester, een Phexgeweide die liefst ongenoemd wenst te blijven.

Waarom heeft die Phex-priester je eigelijk niet gewijd en tot priester opgeleid? Normaal gezien, als een Phex-priester een leerling aanneemt, is dat om hem op te leiden tot geweide.
En hoe komt het eigelijk dat een dievengilde iemand durft te bedreigen die onder de bescherming van een Phexpriester staat? Normaal gezien mijden ze deze.

Citaat :

met een kermisartieste genaamd Lizy heeft hij een vurige relatie gehad, maar toen het circus opbrak is zij mee vertrokken, nu schrijft ze eenmaal per maand, telkens als ze bij een grote stad aankomen.

Hoe weten jullie elkaar elke keer weer feilloos te vinden eigelijk? Zij reist constant, jij reist constant, en toch weet ze perfect naar welke stad je gaat? Is dat niet een beetje vreemd? Schrijf je overigens terug? Zijn jullie nog steeds verliefd op elkaar?
Wat doet ze trouwens juist in het circus?
En waarom ben je gewoon niet naar haar getrokken? Ze kunnen in het circus altijd wel een paar handige beurzensnijders gebruiken.

Citaat :

Kinderen zijn de grootste criminelen op aarde, ze denken dat ze alles kunnen permiteren, en kunnen dat meestal ook!

Bedoel je dit positief of negatief? Is me neit zo duidelijk.

Je donkere geheim kan je naar mij PMen.

Ik zou eigenlijk een combinatie willen van bedrieger/zakkenroller. Maar om degelijk te bedriegen heb je een team nodig van een man of 3, dus véél zal er niet worden bedrogen.


Omdat de priester leider is van de Gilde


Ik ben naar haar getrokken, maar heb ze in bed met een ander betrapt, ze schrijft naar het Gilde, en die kunnen mij meestal vinden.
Ze was schietschijf voor me, ik wierp met de messen in het circus.

Natuurlijk vind Martrim het positief dat kinderen zoveel jatten, hij heeft mensen nodig die hem later opvolgen, of tenminste taksen aan hem betalen als hij een Gilde leid (zie grote droom)

Ah, pas NA je toetreeding heeft die Phex-priester je onder zijn vleugels genomen? Begrijp ik dat goed?

Eum? Je hebt haar met een ander betrapt maar toch ben je er nog verliefd op? :s

De hersens van een man smelten soms als het om liefde draait...

Niet enkel die van een man hoor. :s Je zou eens moeten weten...

Hoe dan ook, hoe zit het met:
" Ah, pas NA je toetreeding heeft die Phex-priester je onder zijn vleugels genomen? Begrijp ik dat goed?"

Ja, inderdaad

Maar waarom heeft die niet de moeite gedaan je tot priester op te leiden? Hoever ging zijn leermeesterschap?

Dat zal in de het volgende deel van mijn BG duidelijk worden, ik hoop het tegen vrijdag af te hebben.

Hoe zit het daarmee, of is dit het defenitieve?

Nope, er moet nog een klein deel bijkomen, maar ik had véél werk met mijn GIP. Ik zal me er nog eens over buigen.

Alsjeblieft, de finale versie van mijn achtergrond, alles onder de zeven leefregels van de Beni Fasiri, d.w.z. alles vanaf:

Citaat :

"Euhm, meneer Silham, u bent Tulamidisch, hoe komt het dat u hier bent?"
De man lachte, "Opmerkzaam type nietwaar?" vroeg hij aan de Paarse Mantel, die enkele tekens maakte met zijn hand, waardoor er een nog grotere glimlach op de Silham zijn gezicht verscheen, "Je weet blijkbaar ook hoe je de gardisten in de wind zet. Wel, enkele jaren geleden....

is nieuw.

Alvast 50 aptjes voor het dagboek, rest check ik morgen.

Heeft iemand de url van de tread waarin ik de vorige keer APtjes heb gegeven voor een dagboek?

hummm ergens onder algemeen ofzo.

Vind het neit Enig idee hoeveel je had dimi, vorige keer?

in deze thread staat ook hoeveel AP'tjes we hebben gekregen +/- tiende post.

Welja, 75 blijf ik bij, dus niet meer APtjes voor jou, vergeet wel je APtjes voor je dagboek niet toe te voegen!